پادشاهی ساردنی

پادشاهی ساردنی (به ایتالیایی:Regno di Sardegna؛ ساردنیایی:Rennu de Sardigna) که به عنوان پیمونت-ساردنی نیز شناخته شده است، قلمرو تحت فرمان خاندان ساووا از ۱۷۲۰ تا ۱۸۶۱ میلادی بود. پادشاهی ساردنی با سپردن تاج ساردنی به شاه ویکتور آمادیو دوم ساووا پس از پیمان لاهه (۱۷۲۰) شکل گرفت. او در عوض فرمانروایی بر ساردنی و کسب عنوان شاه ساردنی، فرمانروایی سیسیل را به امپراتوری اتریش واگذار کرد. پس از کنگره وین در ۱۸۱۵، قلمرو پادشاهی ساردنی شامل ساردنی، ساووا، پیمونت، لیگوریا و نیس بود. طی بخش اعظم قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی، مرکز اقتصادی و سیاسی این سرزمین، شهر تورین در پیمونت واقع در سرزمین اصلی ایتالیا بود. در ۱۸۶۰ میلادی مناطق نیس و ساووا به فرانسه واگذار شدند؛ در عوض، قرار شد تا فرانسه به ساردنی در یکپارچه کردن ایتالیا کمک کند. در ۱۸۶۱ میلادی، پادشاهی ساردنی با الحاق دولت های دیگر ایتالیا به قلمرو خود، پادشاهی جدید ایتالیا را به وجود آورد.