مترادف محترق : افروخته، سوزنده، شعله ور، مشتعل، آتش زا، آتش گیر، محترقه، سوزان
برابر پارسی : سوزان، سوزا، آتشگیر
محترق
مترادف محترق : افروخته، سوزنده، شعله ور، مشتعل، آتش زا، آتش گیر، محترقه، سوزان
برابر پارسی : سوزان، سوزا، آتشگیر
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
شدید الحرارة
مترادف و متضاد
سوزان، سوزش اور، سوزنده، محترق، سوزش دار
سوزان، سوزاننده، حاد، محترق، بسیار مشتاق، حاره، زیاد گرم
تند، شعله ور، محترق، اتشگیر، التهاب پذیر
محترق، احتراق پذیر، سوزا، قابل تحریک و برانگیختنی
محترق، منفجر شونده
افروخته، سوزنده، شعلهور، مشتعل
آتشزا، آتشگیر، محترقه
سوزان
۱. افروخته، سوزنده، شعلهور، مشتعل
۲. آتشزا، آتشگیر، محترقه
۳. سوزان
فرهنگ فارسی
آتش گرفته، سو ان
( اسم ) سوخته شونده سوزان .
( اسم ) سوخته شونده سوزان .
فرهنگ معین
(مُ تَ رِ ) [ ع . ] (اِفا. ) سوخته ، سوزان .
لغت نامه دهخدا
محترق. [ م ُ ت َ رَ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احتراق. سوخته شده. ( ناظم الاطباء ) ( غیاث ). آتش گرفته.
محترق. [ م ُ ت َ رِ ] ( ع ص ) سوزان. ( ناظم الاطباء ).
- سودای محترق ؛ اندیشه و خیال سوزان و باطل و بیهوده : من بازگشتم و با خویشتن گفتم همه از سوداهای محترق است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 621 ). بوسهل بخندید و گفت این سودایی است محترق اشرب و اطرب و دع الدنیا. ( تاریخ بیهقی ص 604 ).
- محترق ساختن ؛ بسوختن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). سوزاندن.
- محترق شدن ؛ بسوختن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). سوختن و افروخته شدن. ( ناظم الاطباء ).
- محترق کردن ؛ سوزانیدن و برافروختن و آتش سوزان کردن. ( ناظم الاطباء ).
|| در اصطلاح نجوم ، گذشتن سیاره ای از محاذات قرص آفتاب که در آن وقت دیده نشود و چنان گمان آید که بسوخته است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
چو تیر محترقم ز آفتاب پاییزی
فتاد کار چو با آفتاب و تیر مرا.
محترق. [ م ُ ت َ رِ ] ( ع ص ) سوزان. ( ناظم الاطباء ).
- سودای محترق ؛ اندیشه و خیال سوزان و باطل و بیهوده : من بازگشتم و با خویشتن گفتم همه از سوداهای محترق است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 621 ). بوسهل بخندید و گفت این سودایی است محترق اشرب و اطرب و دع الدنیا. ( تاریخ بیهقی ص 604 ).
- محترق ساختن ؛ بسوختن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). سوزاندن.
- محترق شدن ؛ بسوختن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). سوختن و افروخته شدن. ( ناظم الاطباء ).
- محترق کردن ؛ سوزانیدن و برافروختن و آتش سوزان کردن. ( ناظم الاطباء ).
|| در اصطلاح نجوم ، گذشتن سیاره ای از محاذات قرص آفتاب که در آن وقت دیده نشود و چنان گمان آید که بسوخته است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
چو تیر محترقم ز آفتاب پاییزی
فتاد کار چو با آفتاب و تیر مرا.
سوزنی.
محترق . [ م ُ ت َ رَ ] (ع ص ) نعت مفعولی از احتراق . سوخته شده . (ناظم الاطباء) (غیاث ). آتش گرفته .
محترق . [ م ُ ت َ رِ ] (ع ص ) سوزان . (ناظم الاطباء).
- سودای محترق ؛ اندیشه و خیال سوزان و باطل و بیهوده : من بازگشتم و با خویشتن گفتم همه از سوداهای محترق است . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 621). بوسهل بخندید و گفت این سودایی است محترق اشرب و اطرب و دع الدنیا. (تاریخ بیهقی ص 604).
- محترق ساختن ؛ بسوختن . (یادداشت مرحوم دهخدا). سوزاندن .
- محترق شدن ؛ بسوختن . (یادداشت مرحوم دهخدا). سوختن و افروخته شدن . (ناظم الاطباء).
- محترق کردن ؛ سوزانیدن و برافروختن و آتش سوزان کردن . (ناظم الاطباء).
|| در اصطلاح نجوم ، گذشتن سیاره ای از محاذات قرص آفتاب که در آن وقت دیده نشود و چنان گمان آید که بسوخته است . (یادداشت مرحوم دهخدا) :
چو تیر محترقم ز آفتاب پاییزی
فتاد کار چو با آفتاب و تیر مرا.
- سودای محترق ؛ اندیشه و خیال سوزان و باطل و بیهوده : من بازگشتم و با خویشتن گفتم همه از سوداهای محترق است . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 621). بوسهل بخندید و گفت این سودایی است محترق اشرب و اطرب و دع الدنیا. (تاریخ بیهقی ص 604).
- محترق ساختن ؛ بسوختن . (یادداشت مرحوم دهخدا). سوزاندن .
- محترق شدن ؛ بسوختن . (یادداشت مرحوم دهخدا). سوختن و افروخته شدن . (ناظم الاطباء).
- محترق کردن ؛ سوزانیدن و برافروختن و آتش سوزان کردن . (ناظم الاطباء).
|| در اصطلاح نجوم ، گذشتن سیاره ای از محاذات قرص آفتاب که در آن وقت دیده نشود و چنان گمان آید که بسوخته است . (یادداشت مرحوم دهخدا) :
چو تیر محترقم ز آفتاب پاییزی
فتاد کار چو با آفتاب و تیر مرا.
سوزنی .
فرهنگ عمید
۱. (نجوم ) ویژگی ستاره ای که دچار احتراق شده.
۲. [قدیمی] آتش گرفته، سوزان.
۳. [قدیمی] شدید، سخت.
۲. [قدیمی] آتش گرفته، سوزان.
۳. [قدیمی] شدید، سخت.
کلمات دیگر: