نرمه یا پر های بینی یا سستی .
بچش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بچش. [ ب َ چ َ ] ( اِ ) نرمه و پرهای بینی. || سستی. || رنج. مشقت. ( آنندراج ) ( برهان قاطع ) ( فرهنگ شعوری )( فرهنگ رشیدی ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بچس شود.
گویش اصفهانی
تکیه ای: bečeš
طاری: vâčiš
طامه ای: bočiš
طرقی: vâčiš
کشه ای: vâčiš
نطنزی: vâčiš / bačeš
گویش مازنی
/bachesh/ بچش - چشیدن جهت دریافت طعم مواد خاصه خورشت ها
۱بچش ۲چشیدن جهت دریافت طعم مواد خاصه خورشت ها
کلمات دیگر: