برپای کردن

( مصدر ) ۱- ثابت کردن برقرار ساختن . ۲- نصب کردن ایستاده کردن . ۳- اقامه کردن ( نماز )انجام دادن . ۴- منعقد کردن ( مجلس جشن و شادمانی ).

برپای کردن. [ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) برپا کردن. اقامه کردن. اقامه. ( تاج المصادر ) :
آن جهود سگ ببین چه رای کرد
پهلوی آتش بتی برپای کرد.بر او پادشا حکم برپای کرد
دو سالش بمصر اندرون جای کرد. || نصب کردن. منصوب کردن. گماردن :
سپه را بدان شارسان جای کرد
یکی پیشرو جست و برپای کرد.