بازی بردن از حریف و دست یافتن بروی .
برد افتادن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
برد افتادن. [ ب ُ اُ دَ ] ( مص مرکب ) بازی بردن از حریف و دست یافتن بر وی. ( آنندراج ) :
شه از منصوبه ای زد آن سپه را
کز آن منصوبه برد افتاد شه را.
شه از منصوبه ای زد آن سپه را
کز آن منصوبه برد افتاد شه را.
خسرو ( آنندراج ).
کلمات دیگر: