کلمه جو
صفحه اصلی

منتهی المقال

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] «منتهی المقال فی احوال الرجال»، اثر محمد بن اسماعیل مازندرانی حائری ، معروف به ابوعلی حائری (م ۱۲۱۶ ق)، از اعقاب و نوادگان ابن سینا ، در موضوع رجال و به زبان عربی است.
این کتاب دارای مقدمه، اصل و خاتمه می باشد. در مقدمه، پنج مقدمه فرعی ذکر می شود: ۱. تاریخ موالید معصومان ـ علیهم السّلام ـ ؛۲. ذکر عده ای که امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ را دیده اند یا بر معجزات آن حضرت آگاهی پیدا کرده اند؛۳. در کنیه های حضرات معصوم ـ علیهم السّلام ـ ؛۴. بیان اسامی افرادی که در صورت اطلاق (بدون قید) اشتباه می شوند؛۵. در فوائد مترتب بر علم رجال و درایه.مؤلف, کتاب را بر اساس حروف الفبا سامان داده و در اول هر فرد مورد بحث اقوال عالمانی چون: میرزا محمد استرآبادی و علامه وحید بهبهانی را نقل کرده و بعد نظر خود را بیان داشته و سپس حدود پنج فایده را ذکر کرده است.در اوایل قرن یازدهم، میرزا محمد بن علی بن ابراهیم استرآبادی (متوفی ۱۰۲۸)، کتاب کبیر رجالی خود موسوم به «منهج المقال فی تحقیق احوال الرجال» را تالیف کرد. این کتاب مورد توجه بسیاری از فقها و دانشمندان رجال قرار گرفت و عده زیادی بر آن شرح یا تعلیقه نوشتند که «تعلیقة منهج المقال» معروف به «التعلیقة البهبهانیة» از آقا محمدباقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (متوفی ۱۲۰۵) معروف ترین آنهاست.ابوعلی محمد بن اسماعیل بن عبد الجبار حائری، مؤلف کتاب حاضر، وقتی عدم مراجعه طلاب به دو کتاب فوق را ملاحظه کرد، تصمیم گرفت کتابی رجالی بنویسد که امتیازات آنها را داشته و در عین حال مختصر بوده و از تشویش و پراکنده کاری جلوگیری کند؛ به همین جهت، کتاب «منتهی المقال فی احوال الرجال» را تالیف کرد که نامش ناظر به کتاب «منهج المقال فی تحقیق احوال الرجال» است.


کلمات دیگر: