<div class="boxBd">پیل گیر. ( نف مرکب ) که پیل گیرد. فیل گیر. پیل گیرنده. مظفر بر فیل. که با پیل برآید و بفرمان آردش : <br>بکشتند فرجام کارش به تیر<br>یکی آهنی کوه بدپیل گیر.<div class="au">فردوسی.</div></div>

پیل گیر. ( نف مرکب ) که پیل گیرد. فیل گیر. پیل گیرنده. مظفر بر فیل. که با پیل برآید و بفرمان آردش : بکشتند فرجام کارش به تیر یکی آهنی کوه بدپیل گیر. فردوسی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) آنکه پیل گیرد کسی که پیل را بفرمان آرد آنکه بر فیل غلبه کند: بکشتند فرجام کارش به تیر یکی آهنین کوه بد پیل گیر. ( شا. لغ. )</div>

( صفت ) آنکه پیل گیرد کسی که پیل را بفرمان آرد آنکه بر فیل غلبه کند: بکشتند فرجام کارش به تیر یکی آهنین کوه بد پیل گیر. ( شا. لغ. )

پیل گیر

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا