حکم مر

حُْکمِ مُرْ: حکم تلخ و مخالف میل ، مجازاً قاطع و کردنی
" گفت ای شه گوش و دستم را ببر
بینی ام بشکاف و لب در حکم مر"
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص 168 )