افتقار

فقیرشدن، بینواشدن، نیازمندشدن ، تهیدستی و درویشی
۱ - ( مصدر ) فقیر شدن بینوا گردیدن نیازمند گشتن . ۲ - ( اسم ) فقر تهیدستی درویشی .

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) ندار شدن ، نیازمند گشتن . ۲ - (اِمص . ) فقر، تهیدستی .

افتقار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )نیازمند گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). حاجت بکسی پیدا کردن. و به این معنی با «الی » متعدی شود. ( از اقرب الموارد ). || درویش گشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). فقیر گردیدن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِمص ) احتیاج. درویشی. خواری. عاجزی. ( از منتخب و غیره بنقل غیاث اللغات ). بی چیزی. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
چون به انبازیست عالم برقرار
هر کسی کاری گزیند ز افتقار.روز قیامت که خلق طاعت و خیر آورند
ما چه بضاعت بریم پیش کریم ، افتقار.درویش را که نام برد پیش پادشاه
هیهات از افتقار من و احتشام دوست.در ازل رفتست ما را با تو پیوندی که هست
افتقار ما نه امروز است و استغنای تو.

فقیر شدن، بینوا شدن، نیازمند شدن، تهیدستی، درویشی.