مرتع

متنزه , مرعی

چراگاه، سبزه زار، مراتع جمع
( اسم ) چراگاه : بوم چالندرست مرتع من مار و رنگم درین نقاب و ثغور . ( مسعود سعد ) جمع : مراتع .
بارانی که برویاند علف زار را

(مَ تَ ) [ ع . ] (اِ. ) چراگاه . ج . مراتع .

مرتع. [ م َ ت َ ] ( ع اِ ) چراگاه. سبزه زاری که بهائم در آن چرند و چراگاهی که آب و علف آن بسیار باشد. ( غیاث اللغات ). چراخور. چراخوار. گیاه خوار. چراستان. مرعی.چمن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). ج ، مراتع :
بوم چالندر است مرتع من
مار و رنگم در این نقاب و ثغور.خم چنبر دف چو صحرای محشر
در او مرتع امن حیوان نماید.

---

مرتع. [ م ُ ت ِ ] ( ع ص ) غیث مرتع، بارانی که برویاند علف زار و چراگاه را. ( از منتهی الارب ). نعت فاعلی است از ارتاع. رجوع به ارتاع شود. || فراخ روزی که هر چه خواهد او را حاصل شود، گویند: فلان مرتع. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

چراگاه، سبزه زار.