عهد بستن

( مصدر ) پیمان بستن .

عهد بستن.[ ع َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) پیمان بستن و معاهده کردن وقول دادن. ( ناظم الاطباء ). پیمان بستن. ( فرهنگ فارسی معین ). قول و قرار گذاردن. پیمان کردن :
گرفت آن زمان سام دستش به دست
همان عهد و سوگند و پیمان ببست.ببستند عهدی که در کینه گاه
به مشت اندر آیند زی رزمخواه.نزدیک خواجه بزرگ رود تا تدبیر عهد بستن خلیفه و بازگردانیدن رسول پیش گرفته آید. ( تاریخ بیهقی ص 293 ). میخواستیم... در مهمات ملکی با رأی وی رجوع کنیم... چون... عهد بستن و عقد نهادن. ( تاریخ بیهقی ). چون نشاط افتد که عهد و عقد بسته آید... قاضی شرائط آن را بتمامی بجای آرد. ( تاریخ بیهقی ).
با شما گر عهد بست ابلیس او
گر وفا یابید ازو من کافرم.بشکست غمزه تو عهدی که بست با من
آری عجب نباشد از تیغ بیوفائی.از سر عجب هر زمان با خود
عهد بندی که عهد ما شکنی.بسی سوگند خورد و عهدها بست
که بی کاوین نیارد سوی او دست.بزرگان لشکر نمودند جهد
که با آن ولیعهد بندند عهد.سکندر بدان خواسته عهد بست
به پیمان درخواسته داد دست.عهد چون بستند و رفتند آن زمان
سوی مرعی ایمن از شیر ژیان.طایفه ای از اوباش محلت با او پیوستند و عهد موافقت بستند. ( گلستان ).
نبایستی از اول عهد بستن
چو دردل داشتن پیمان شکستن.من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفائی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپائی.داده ام دل را به دست دشمن دینی دگر
بسته ام عهد محبت با تو آیینی دگر.