کلمه جو
صفحه اصلی

مودب


مترادف مودب : آداب دان، باادب، بافرهنگ، خلیق، تربیت یافته، فرهیخته، مبادی آداب، آداب آموخته، متادب

متضاد مودب : بی ادب

برابر پارسی : فرهیخته، بافرهنگ

فارسی به انگلیسی

polite, civil, courteous, decorous, deferential, mannerly, nice, well-behaved, well-mannered, chastiser, educator, suave, respectable, respectful, reverent, urbane

polite


chastiser, educator


civil, courteous, decorous, deferential, suave, mannerly, nice, polite, respectable, respectful, reverent, urbane, well-behaved, well-mannered


فارسی به عربی

غیر انانی , لطیف , محترم , مهذب

عربی به فارسی

با ادب , با نزاکت , مبادي اداب


مترادف و متضاد

polite (صفت)
خلیق، معقول، خوشخو، خوش رفتار، سر براه، با ادب، مودب، خوش معاشرت، مهذب، با نزاکت، مبادی اداب

nice (صفت)
خوب، خوشایند، دلپذیر، نجیب، مودب، دلپسند

courtly (صفت)
با وقار، خاصگی، مودب، شایسته دربار

courteous (صفت)
خوشخو، خوش رفتار، با ادب، مودب، مودبانه، خوش معاشرت

suave (صفت)
خوشخو، شیک، مودب، خوش معاشرت، نرم، فهمیده وبا ادب

debonair (صفت)
خوش رفتار، خوش طبع، شاد، مودب

decorous (صفت)
اراسته، مودب، زینت دار

civil (صفت)
مدنی، کشوری، غیر نظامی، حقوقی، متمدن، عرفی، با ادب، مودب

respectful (صفت)
با ادب، مودب، ابرومند، پر احترام

mannerly (صفت)
مودب، با تربیت

fair-spoken (صفت)
خوشخو، مودب، خوش معاشرت، خوش بیان

urbane (صفت)
مودب، مودبانه، مقرون به ادب

آداب‌دان، باادب، بافرهنگ، خلیق، تربیت‌یافته، فرهیخته، مبادی‌آداب، آداب‌آموخته، متادب ≠ بی‌ادب


فرهنگ فارسی

ادب اموخته، تربیت شده
( اسم ) ادب آموزنده ادب آموز تربیت کننده مربی جمع : مودبین .
نعت مفعولی از تادیب . ادب داده شده .

فرهنگ معین

(مُ ءَ دِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) ادب آموزنده ، ادب آموز، تربیت کننده ، مربی . ج . مؤدبین .
(مُ ءَ دَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) تربیت شده ، ادب آموخته ، باادب .

(مُ ءَ دِّ) [ ع . ] (اِفا.) ادب آموزنده ، ادب آموز، تربیت کننده ، مربی . ج . مؤدبین .


(مُ ءَ دَّ) [ ع . ] (اِمف .) تربیت شده ، ادب آموخته ، باادب .


لغت نامه دهخدا

مؤدب. [ م ُءْ دِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از ایداب. به مهمانی خواننده. ( منتهی الارب ، ماده ادب ) ( مهذب الاسماء ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

مؤدب. [ م ُ ءَدْ دِ ] ( ع ص ) آنکه به مهمانی می خواند. مُؤْدِب. || ادب کننده وسرزنش کننده. ( ناظم الاطباء ). ادب دهنده. ( آنندراج ) ( غیاث ). ادب آموزنده. ( منتهی الارب ). آن که علم و هنر و فضل می آموزاند. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ آموز. ج ، مؤدبون. ( مهذب الاسماء ). معلم. علم آموز. آداب آموز. ( یادداشت مؤلف ). آن که نیک می پروراند و تربیت می کند. استادو معلم و مدرس. ( ناظم الاطباء ) : رستم این پسر را برگرفت و ببرد و همی پروردش تا بزرگ شده پس مؤدب بنشاند تا او را ادب آموخت. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ). فرمان عالی چنان است که فرزند تو، پسرت اینجا ماند... کار این پسر بساز تا با مؤدبی و وکیلی به سرای تو باشد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 271 ). نماز دیگر مؤدب چون بازگشتی نخست آن دو تن بازگشتندی و برفتندی پس امیرمسعود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 107 ). چون عدد او به دوازده رسید پادشاه او را به مؤدب فرستادتا فرهنگ و آداب ملوک بیاموزد. ( سندبادنامه ص 43 ).
- مؤدب شدن ؛ معلم شدن. مربی گشتن. پیشه تأدیب و تربیت کس یا کسان به عهده گرفتن :
مؤدب شدم یا فقیه و محدث
کاحادیث مسند کنم استماعی.
خاقانی.

مؤدب. [ م ُ ءَدْ دَ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تأدیب. ادب داده شده. ( آنندراج ) ( غیاث ). ادب آموخته شده و تربیت شده و باادب. ادب گرفته. تعلیم شده و نیک پرورده شده و خوش خوی و باحیا و باشرم و خوش روی و نیک نهاد. ( ناظم الاطباء ). تربیت یافته. به ادب آراسته. به آزرم. با ادب. باتربیت. ادب آموخته. ادب دان. دارنده ادب. تربیت شده. دارای ادب و تربیت و حیا و احترام. فرهخته. بفرهنگ. بافرهنگ. فرهنگ آموخته. فرهنگی. رسم دان. به آیین. آداب دان. ( یادداشت مؤلف ) :
ای در اصول فضل ، مقدم
وی در فنون علم ، مؤدب.
مسعودسعد.
- مؤدب گردیدن ؛ مؤدب شدن. تربیت یافتن. دارای ادب و تربیت و فرهنگ شدن.
|| فاضل و دانشمند و تأدیب شده. || سیاست شده و عقوبت شده. ( ناظم الاطباء ).

مؤدب. [ م ُ ءَدْ دِ ] ( اِخ ) صالح بن کیسان مؤدب مولی بنی غفار از مردم مدینه و معلم و مربی عمربن عبدالعزیز و از راویان بود. او از زهری و نافع و جز آن دو روایت دارد و مالک و عمروبن دینار از او روایت کنند. ( از الانساب سمعانی ).

فرهنگ عمید

۱. ادب آموخته، باادب.
۲. [قدیمی] تربیت شده.
ادب آموزنده، تربیت کننده، معلم.

۱. ادب‌آموخته؛ باادب.
۲. [قدیمی] تربیت‌شده.


ادب‌آموزنده؛ تربیت‌کننده؛ معلم.


فرهنگ فارسی ساره

فرهیخته


دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مؤدب (ابهام زدایی). مؤدب ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: معانی•مؤدب، مؤدب به معنای فرد دارای ادب و ادب (به فتح همزه و باء) به معنای شگفت، عجب، دانش، معرفت و روش پسندیده اعلام و اشخاص• ابن اشته عبدالرحمان بن بشیر مودب اصفهانی، از محدّثین اصفهان• ابراهیم بن احمد مودب اصفهانی، ابراهیم بن احمد بن نوح مؤدّب، از راویان حدیث و دانشمندان قرائت و تجوید اصفهان در قرن سوم هجری• ابوالقاسم ابراهیم بن محمد مودب اصفهانی، ابوالقاسم ابراهیم بن محمد مؤدّب اصفهانی، از محدّثین عامه اصفهان
...

جدول کلمات

با ادب

پیشنهاد کاربران

gallent

بانزاکت

در پارسی " فرهیختار ، فرهدار "

آزرمگین

بجای �مودب� می توان در بسیاری باره ها �آزرمگین� بکار برد. برابرهای پارسی در بالا یاد شده ی �فرهیخته�و �بافرهنگ� که از آرشی دربرگیرنده تر از �مودب� برخوردارند را چندان درست نمی دانم و با چشم پوشی می توان آن ها را بجای �مودب� نشاند و بکار برد

رام شده، اهلی

در کنار برابرهای یاد شده در بالا می توان بجای واژه ی از ریشه عربی �مودّب� ( �تأدیب شده� ) ، در برخی باره ها واژه های �رام شده� یا �اهلی� را نشاند و بکار برد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
واژه ی از ریشه عربی �مودّب� یا �تأدیب شده� را در اینجا دانسته به آرشِ �رام شده� و �اهلی� آورده ام.

برگرفته از پی نوشت نوشتاری در پیوند زیر:
ب. الف. بزرگمهر ۱۴ دی ماه ۱۳۹۶
https://www. behzadbozorgmehr. com/2018/01/blog - post_69. html


ادب اموخته


کلمات دیگر: