نبو
از آنجا که از دید طراحان پروتکل دروازه ای مرزی اینترنت مجموعه ای از سامانه های خودگردان است، اینترنت در ایران را از نظر فنی می توان مجموعه سامانه های خودگردان ایرانی و با مدیریت ایرانی تعریف کرد. اما این عبارت در این مقاله به کلیهٔ جنبه های مرتبط به ایجاد، توسعه و استفاده از شبکه های رایانه ای تحت مجموعه پروتکل اینترنت در ایران که آن را از اینترنت به معنای عام مشخص و متمایز می کند و شامل امور فنی، ساختارهای حقوقی و اداری، دسترسی، خدمات، کاربری و نیز آثار و چالش های ناشی از آن می شود نیز اطلاق می گردد. تجربه کاربری کاربران اینترنت در ایران و وبگاه هایی که در ایران پربازدیدتر هستند به صورت متقابل به ساختار و ماهیت اینترنت ایران شکل داده و از آن تأثیر می پذیرند.
اینترنت در ایران در سطح جامعه اکثراً محدود به وب گردی و ارتباطات راه دور و در دانشگاه ها تحقیقات علمی است و تجارت الکترونیک به علت نبود زیرساخت ها و قوانین لازم در سطح محدودی ارائه می گردد. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که تجارت الکترونیکی و وبگاه های تجاری ایران در سطح منطقه پربازدیدتر از کشورهای همسایه هستند. برای کارهای دیگری مثل رزرو اینترنتی هتل ها، بلیت های چارتری و تورها، خانه معلم برای فرهنگیان، بلیت قطارهای نوروزی، بلیت هواپیماها و کشتی ها، ثبت نام اینترنتی و استفاده از ایمیل نیز از اینترنت استفاده می شود.
در سال ۱۹۹۳، ایران به اینترنت متصل شد. از آن زمان، تعداد کاربران اینترنت در ایران روند فزاینده ای داشته است. اما بر اساس آمار دسامبر ۲۰۱۲ ایران به لحاظ سرعت اینترنت در دسترسی برای کاربران خانگی، در بین ۱۷۸ کشور در جایگاه ۱۶۴ قرار داشت و از بین کشورهای خاورمیانه تنها مصر و سوریه رتبهٔ پایین تری داشتند.کاربران اینترنت در ایران هم از فیلترینگ اعمال شده توسط نهادهای دولتی و هم از فیلترینگ معکوس اعمال شده توسط شرکت های وابسته به کشورهایی که ایران را تحریم کرده اند، رنج می برند. همچنین، تولیدکنندگان محتوا در اینترنت طبق قانون موظفند که اطلاعات شخصی خود و ویژگی های فنی وبگاه خود را نزد دولت ثبت کنند.
از آنجا که از دید طراحان پروتکل دروازه ای مرزی اینترنت مجموعه ای از سامانه های خودگردان است، اینترنت در ایران را از نظر فنی می توان مجموعه سامانه های خودگردان ایرانی و با مدیریت ایرانی تعریف کرد. اما این عبارت در این مقاله به کلیهٔ جنبه های مرتبط به ایجاد، توسعه و استفاده از شبکه های رایانه ای تحت مجموعه پروتکل اینترنت در ایران که آن را از اینترنت به معنای عام مشخص و متمایز می کند و شامل امور فنی، ساختارهای حقوقی و اداری، دسترسی، خدمات، کاربری و نیز آثار و چالش های ناشی از آن می شود نیز اطلاق می گردد. تجربه کاربری کاربران اینترنت در ایران و وبگاه هایی که در ایران پربازدیدتر هستند به صورت متقابل به ساختار و ماهیت اینترنت ایران شکل داده و از آن تأثیر می پذیرند.
اینترنت در ایران در سطح جامعه اکثراً محدود به وب گردی و ارتباطات راه دور و در دانشگاه ها تحقیقات علمی است و تجارت الکترونیک به علت نبود زیرساخت ها و قوانین لازم در سطح محدودی ارائه می گردد. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که تجارت الکترونیکی و وبگاه های تجاری ایران در سطح منطقه پربازدیدتر از کشورهای همسایه هستند. برای کارهای دیگری مثل رزرو اینترنتی هتل ها، بلیت های چارتری و تورها، خانه معلم برای فرهنگیان، بلیت قطارهای نوروزی، بلیت هواپیماها و کشتی ها، ثبت نام اینترنتی و استفاده از ایمیل نیز از اینترنت استفاده می شود.
در سال ۱۹۹۳، ایران به اینترنت متصل شد. از آن زمان، تعداد کاربران اینترنت در ایران روند فزاینده ای داشته است. اما بر اساس آمار دسامبر ۲۰۱۲ ایران به لحاظ سرعت اینترنت در دسترسی برای کاربران خانگی، در بین ۱۷۸ کشور در جایگاه ۱۶۴ قرار داشت و از بین کشورهای خاورمیانه تنها مصر و سوریه رتبهٔ پایین تری داشتند.کاربران اینترنت در ایران هم از فیلترینگ اعمال شده توسط نهادهای دولتی و هم از فیلترینگ معکوس اعمال شده توسط شرکت های وابسته به کشورهایی که ایران را تحریم کرده اند، رنج می برند. همچنین، تولیدکنندگان محتوا در اینترنت طبق قانون موظفند که اطلاعات شخصی خود و ویژگی های فنی وبگاه خود را نزد دولت ثبت کنند.
wiki: اینترنت در ایران