تاش فراش

[ویکی فقه] تاشْ فَرّاش، سپهسالار و امیر نامدار عصر غزنوی (مق ح ۴۲۹ق/۱۰۳۸م) است.
نخستین بار در منابع از تاش فراش در حوادث سال ۴۲۱ق یاد شده است که وی همراه مسعود غزنوی در اصفهان بود و همان جا خبر درگذشت سلطان محمود را دریافت کرد. مسعود که به تازگی علاءالدولۀ کاکویه را از اصفهان رانده بود، می خواست تاش فراش را که از یاران و مشاوران خاص بود، به حکومت آن جا برگمارد، اما پس از مرگ محمود، به عللی علاءالدوله را حکومت آن جا داد و خود با تاش فراش به خراسان رفت
بیهقی، ابوالفضل، تاریخ، ج۱، ص۱۲-۱۴، به کوشش علی اکبر فیاض، مشهد، ۱۳۵۰ش.
آخرین پیکار تاش فراش، با ترکمانان رخ داد. در آغاز نبرد وی روی به پیروزی داشت، اما سرانجام شکست خورد و کشته شد. تاریخ این جنگ را به اختلاف، سال های ۴۲۷ تا ۴۲۹ق دانسته اند،
ابن اثیر، علی، الکامل فی التاریخ، ج۹، ص۳۷۹-۳۸۰.
(۱) ابن اثیر، الکامل.(۲) احمد، نظام الدین، طبقات اکبری، کلکته، ۱۹۲۷م.(۳) بیهقی، ابوالفضل، تاریخ، به کوشش علی اکبر فیاض، مشهد، ۱۳۵۰ش.(۴) حسینی، علی، زبدة التواریخ، به کوشش محمد نورالدین، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.(۵) کسروی، احمد، شهریاران گمنام، تهران، ۱۳۵۷ش.(۶) گردیزی، عبدالحی، زین الاخبار، به کوشش عبدالحی حبیبی، تهران، ۱۳۴۷ش.(۷) نفیسی، سعید، در پیرامون تاریخ بیهقی، تهران، ۱۳۵۲ش.(۸) Bosworth, CE, The Ghaznavids, Beirut, ۱۹۷۳؛