خولنجان

خولنجان . [ ل ِ ] (اِخ ) دهی از بخش فلاورجان شهرستان اصفهان . واقع در جنوب فلاورجان و متصل به جاده ٔ مبارکه به اصفهان . این دهکده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 1430 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

خولنجان . [ ل َ ] (اِ) خاولنجان . خسرودارو. قره قاف . (یادداشت بخط مؤلف ) (از برهان قاطع). بیخی است سرخ تیره رنگ و پرگره و تندطعم و لذید و با اندک عطریه و از هند و روم خیزد و گویند از آشیان باز و در سواحل دریا برمی آرند و نبات او معلوم نیست و مؤلف تذکره گوید نبات او بقدر ذرعی و برگش مثل برگ خرفه و گلش ذهبی است و غلیظ،و پرگره را خولنجان قصبی نامند و بی گره را که باریک و صلب است عقابی و قسم اخیر بهتر و قوتش تا هفت سال باقی می ماند در آخر دوم گرم و خشک و مقوی معده و احشاء هاضمه و باه و ماسک بول و بغایت کاسر ریاح و جهت قولنج و آروغ ترش و برودت گرده و درد کمر و تقویت اعضاء باطنی و رفع بدبوئی دهان و خنازیر و سرطان و دردهای بلغمی نافع و نگاه داشتن او اندک زمانی در دهان موجب شدت نعوظ و یک در هم سائیده او با یک اوقیه شیر گوسفند ناشتا بنوشند در تحریک باه مجرب است . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ). از ابزار دیگهاست و گرم و خشک است به درجه ٔ سیوم . معده سرد و تر را سود دارد و قوی کند و بوی دهان خوش کند و قولنجی و درد گرده را سود دارد و قوه ٔ باه را زیادت کند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).