پروتیوس

پروتئوسها باسیلهای گرم منفی ازگروه پروتئوباکتریا، پلی مورف درای فلاژل، متحرک و هوازی وبی هوازی اختیاری هستند. Proteus نام یکی از خدایان یونانی است.
پروتئوس میرابیلیس
پروتئوس ولگاریس
P. penneri
پروتئوس ها گلوکز را تخمیر می کنند ولی نمی توانند لاکتوز را تخمیر کنند. از خصوصیات مهم پروتئوس ها ایجاد سوارمینگ در سطح محیط جامد و تجزیه اوره و همچنین ایجاد H2S (سولفید هیدروژن) می باشد. پروتئوس بر روی محیط مک کانکی و EMB کلونی های لاکتوز منفی (بی رنگ) را تولید می کند.
در صورتی که که دوسویه متفاوت پروتئوس بر روی یک محیط کشت جامد کشت داده شود حلقه های رشد سوارمینگ آن ها بایکدیگر تداخل نمی نمایید وحدفاصل آن ها ناحیه ای خالی بین دو گستره پروتئوس مشخص است.درحالی که اگر دوپروتئوس مورد نظر از یک سویه باشند این حلقه ها با یکدیگر ادغام می شوند.
پروتئوس در انسان گاه موجب عفونت ادراری و عفونت زخم می شود (90% پروتئوس میرابیلیس). همچنین آنزیم اوره آز این باکتری در تشکیل سنگ های کلیوی از جنس استرووایت مؤثر است. پروتئوس ها به آمپی سیلین و سفالوسپورینها حساسند.

پروتیوس (اخترشناسی). پروتِئوس (اخترشناسی)(Proteus)
در اخترشناسی، قمر بزرگ سیارۀ نپتون، و ششمین قمر شناخته شده از سمت این سیاره. تقریباً هر ۲۷ ساعت یک بار و در فاصلۀ تقریبی ۱۱۸هزار کیلومتری بر گرد نپتون می گردد. مدار آن دایره ای و موازی با استوای نپتون است. شکلی غیرمنتظم دارد. بزرگ ترین قطر آن حدود ۴۳۶ کیلومتر، و کوچک ترین قطر آن ۴۰۲ کیلومتر است. قطر متوسط این قمر یک نهم قطر ماه است. پروتئوس، بعد از تریتون، دومین قمر بزرگ نپتون، و بزرگ ترین قمر غیرمنتظم منظومۀ خورشیدی است. بیشتر قمرهای هم اندازۀ پروتئوس کروی اند. بنابه نظر سیاره شناسان، اگر پروتئوس بزرگ تر بود، نیروی گرانش آن را به صورت کُره ای فشرده درمی آورد. چگالی، ترکیب شیمیایی، و ساختار درونی پروتئوس ناشناخته است. با این حال، غیرمنتظم بودن آن نشان می دهد که بیشتر از موادی به نسبت سنگین ساخته شده است که می توانند فشار گرانش را تحمل کنند. از این رو، پروتئوس ممکن است بیشتر از سنگ تشکیل شده باشد تا یخ. سطح پروتئوس به تیرگی دوده، و بسیار دهانه دار است. این قمر به دورترین قمر سیارۀ زحل، فوئبه، بسیار شباهت دارد. پروتئوس، مانند فوئبه، فقط حدود شش درصد نور خورشید را باز می تاباند. بنابه نظر بعضی از دانشمندان، پروتئوس و فوئبه در بخش واحدی از منظومۀ خورشیدی شکل گرفته اند و سپس جذب گرانش دو سیارۀ متفاوت شده اند. در ۱۹۸۹، اخترشناس امریکایی، استفان ساینوت، در عکس هایی که فضاپیمای وُیجر۲ برداشته بود، پروتئوس را یافت. در اوت ۱۹۸۹، وُیجر ۲ از کنار سامانۀ قمرهای نپتون گذر کرد. پروتئوس از نِرِئید، دیگر قمر نپتون که ۴۰ سال زودتر کشف شده بود، بزرگ تر است، امّا به این علت زودتر کشف نشد که بسیار تیره است و به قدری نزدیک به نپتون مدار می پیماید که نور سیاره آن را از دید ناظران زمینی پنهان نگه می دارد. این قمر را به نام یکی از ایزدان یونانی دریا نامیده اند که قادر بود تغییرشکل دهد.

پروتیوس (اسطوره). پِروتِئوس (اسطوره)(Proteus)
در اساطیر یونان، نگهبان جانوران دریایی پوسیدون۱. گفته می شد که گله اش را بیشتر سگ ماهی تشکیل می داد. از قدرت پیشگویی برخوردار بود و برای گریز از سؤالاتی که از او می کردند به صورت های مختلف درمی آمد. در نیم روز در سایۀ تخته سنگی دراز می کشید و چنانچه در آن حال او را می دیدند و ترفندهای تغییرشکل به کار نمی آمد، شکل اصلی خود را بازمی یافت و از آینده خبر می داد.
Poseidon