( اسم ) غوک وزغ .
کلاو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کلاو. [ ک َ ] ( اِ ) وزق و غوک را گویند.( برهان ). کلاور، کلاوو، و کلاوه بمعنی وزغ و غوک است. ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ). اسم فارسی ضفدع است که آن را کلا، کلاود، کلاوه نیز گویند. ( فهرست مخزن الادویه ).غوک و وزغ. ( ناظم الاطباء ). کلااو. کلاوه. ( حاشیه برهان چ معین ). و رجوع به کلااو شود. || دسته.( ناظم الاطباء ). || کلافه. ( ناظم الاطباء ). || چرخ کلافه سازی و چرخه. ( ناظم الاطباء ).
دانشنامه آزاد فارسی
کِلاوْ (claves)
کِلاوْ
(یا: چوبک) ساز موسیقی کوبه ای که اصل آن به امریکای لاتین تعلق دارد ، و از چوب های ترکه ای کوچک و محکمی تشکیل شده است که آن ها را به هم می کوبند.
کِلاوْ
(یا: چوبک) ساز موسیقی کوبه ای که اصل آن به امریکای لاتین تعلق دارد ، و از چوب های ترکه ای کوچک و محکمی تشکیل شده است که آن ها را به هم می کوبند.
wikijoo: کلاو
گویش مازنی
/kal o/ اولین آب حمام خزانه ای که برای شستشو مورداستفاده قرار می گرفت
پیشنهاد کاربران
در زبان لکی ( کِلاو ) به معنیِ کُلاه یا سرپوش است.
کلمات دیگر: