سوادکوه. [ س َ ] ( اِخ ) نام یکی از بخشهای شهرستان شاهی است. حدود آن بشرح زیر است : از طرف شمال به بخش مرکزی شاهی ، از طرف جنوب به بخش فیروزکوه ازشهرستان دماوند، از خاور به بخش دودانگه از شهرستان ساری و از باختر به بخش بندپی از شهرستان بابل. موقعیت بخش طبیعی و کوهستانی و از قسمت جنوبی آن بخطالرأس سلسله جبال البرز منتهی میشود. ارتفاع قلل آن 3500 متر است. سرچشمه دو رودخانه مهم تالار و بابل که قسمت اعظم قرای شهرستان های بابل ، ساری و شاهی را مشروب می نماید. از ارتفاعات جنوبی این بخش و قرای مهم آن در طول دره های متعدد آن واقع گردیده است. محصول آن برنج و انواع محصولات مناطق معتدل و مرطوبی است. قسمت مرکزی مراتع زمستانی گاوداران و منبع تهیه چوب وزغال بوده است. راه آهن از وسط دره رودخانه تالار و تقریباً از وسط این بخش میگذرد. شش ایستگاه در این بخش واقع است : 1 - شیرگاه 2 - زیرآب. 3 - پل سفید. 4 - سرخ آباد. 5 - ورسک. 6 - دوگل. ایستگاه هفتم در گدوک فیروزکوه واقع است. بخش سوادکوه از 5 دهستان و 143 آبادی تشکیل شده است و جمعیت آن در حدود 53هزار تن بشرح زیر است : دهستان ولوپی 31 آبادی و دارای 11هزار تن جمعیت ، دهستان راستوپی 55 آبادی و دارای 23هزار تن جمعیت ، دهستان لفور قشلاقی 21 آبادی و دارای 8هزار تن جمعیت ، دهستان کسطیان قشلاقی 16 آبادی و دارای 3هزار تن جمعیت و دهستان شیرگاه قشلاقی 20 آبادی و دارای 8هزار تن سکنه است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ). رجوع به التدوین و جغرافیای سیاسی کیهان شود.
