بیت ایل

عبری بمعنی خان. خداست . بیت الله .

بیت ایل. [ ب َ / ب ِ ] ( اِخ ) عبری ،بمعنی خانه خداست. بیت اﷲ : چون ابراهیم بزمین موعود رفت چادر خود را در اراضی که در حوالی بیت ایل است برپا نمود. ( سفر پیدایش 12:8 و 13:3 ) و یعقوب نیز در وقتی که از حضور برادر خود به الجزیره فرار میکرد در نزدیکی شهر لوز بیتوته نمود در آن شب رؤیای عظیمی مشاهده کرده آنجا را بیت ایل خواند. زیراکه خداوند عیسی مسیح در آن شب بروی نمودار شد. ( سفرپیدایش 28:11-29 و 31:13 ). اما موقع شهر بطرف شرقی راهی است که از اورشلیم بپائین میرود و مسافت راه ازاین دو شهر به اورشلیم به یک اندازه است و شهر مرقوم در قدیم الایام مسکن پادشاهان کنعانیان بود و چون به حسب قسمت به بنی افرائیم رسید نتوانستند که آنرا مسخر نمایند تا زمانی که جاسوسان ایشان را آگاه ساختند. ( سفر داوران 1:22-26 ). باری تابوت عهد نیز مدت مدیدی در این شهر بود پس از آن سیربعام دو گوساله طلایی ساخته یکی را در آنجا نصب نمود. ( اول پادشاهان 12:28-33 ) و دور نیست که به همین واسطه هوشیع نبی آن را بیت آرن یعنی خانه بتها خواند. ( 10:5 و 8 ). ( از قاموس کتاب مقدس ). و رجوع به دایرة المعارف فارسی شود.