عشق ورزیدن

( مصدر ) عشق بازی کردن عشق باختن .

عشق ورزیدن. [ ع ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) عشقبازی کردن. عشق باختن. ( فرهنگ فارسی معین ). تعشق. تغازل :
در خاطر من که عشق ورزد
عالم همه حبه ای نیرزد.غم دو زلف تو بر لاله حلقه بر حلقه
به سنگ خاره درآموخت عشق ورزیدن.عافیت میبایدت چشم از نکورویان بدوز
عشق میورزی بساط نیکنامی درنورد.عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
هرکه عاشق شد ازو حکم سلامت برخاست.عشق می ورزم و امّید که این فن شریف
چون هنرهای دگر مایه حرمان نشود.چنین سبزتلخی ندیده ست کس
که با نکهتش عشق ورزد نفس.

( عشق ورزِیدِن ) قَلِوِه خواِستِن