غلب

[ویکی الکتاب] معنی قَلْبٌ: قلب ( قلب در قرآن مرکز ادراک انسان شناخته می شود و به تازگی تحقیقات علمی نیز نشان داده است در اطراف بدن هر انسانی یک میدان الکترو مغناطیسی به مرکزیت قلب وجود دارد و ادراکات انسان از قلب سرچشمه گرفته وسپس فلب پیامها را به مغز با همان میدان الکترومغنا...
معنی غُلْباً: بزرگ و کلُفتان (جمع غلباء است ، و شجرة غلباء یعنی درختی بزرگ و کلفت ، پس حدائق غلب به معنای بوستانی است که درختانش عظیم و کلفت باشد . )
تکرار در قرآن: ۳۱(بار)
و غلبه: پیروزی. مقهور کردن حریف. . ای بسا گروه کم که به اذن و یاری خدا بر گروه کثیر پیروز شدند . خدا بر کار خود پیروز است و در کار خود عاجز نیست لیکن بیشتر مردم نمی‏دانند. . رجوع شود به «روم». . ظاهراً اذل بودن برای آن است که به خدا و رسولش دشمنی کرده‏اند چون خدا بسیار عزیز و قوی است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذلیل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را باید از «یُحادُّونَ» به دست آورد یعنی «لَاَغْلِبَنَّ عَلَی الْمُحادّینَ» معنی آیه چنین است: آنان که با خدا و رسول دشمنی می‏ورزند در ردیف ذلیل‏ترین اشخاص‏اند خدا حکم و حتمی کرده که من و پیامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پیروز خواهیم بود که خدا نیرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دین خدا و کوبیده شدن دشمنان حق است یعنی: آنان که در هر عصر با پیامبران مخالفت کرده و خواسته‏اند جلو حق را بگیرند سرنوشتشان کوبیده شدن و از بین رفتن است ولی دین باقی خواهد ماند. احتمال دیگر آن است که: مقصود مغلوب شدن کسانی باشد که در عصر پیغمبر با او مبارزه کرده و خواسته‏اند مانع پیشرفت دین باشند که خدا قول داده اینگونه اشخاص را در زمان همان پیغمبر یا پس از رفتن او بکوبد و از بین ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعیب، بت‏پرستان مکّه و غیره. قرآن کریم ناطق است براینکه پس از آمدن پیامبران آنان که ایمان آوردند نجات یافتند و آنان که با پیغمبر مبارزه کرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منکوب شده و از بین رفتند چنانکه فرموده: .