عمل عمارت گر و شغل معمار شغل بنا
عمارت گری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عمارت گری. [ ع َ / ع ِ رَ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل عمارت گر و شغل معمار. شغل بنّا. ( ناظم الاطباء ). معماری. بنّائی :
سکندر که کرد آن عمارتگری
کجا تا کجا سد اسکندری.
عمارتگری کرد بسیار جای.
سکندر که کرد آن عمارتگری
کجا تا کجا سد اسکندری.
نظامی.
در آن سنگ بسته دز اوج سای عمارتگری کرد بسیار جای.
نظامی.
کلمات دیگر: