مجیع

فرهنگ فارسی

گرسنه دارنده

لغت نامه دهخدا

مجیع. [ م َ ] ( ع اِ ) نوعی از طعام که به شیر و خرما ترتیب دهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). خرما که با شیر آغشته گردد. ( از اقرب الموارد ). || شیر که بر سر خرما نوشند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

مجیع. [ م ُ ] ( ع ص ) گرسنه دارنده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اجاعة شود.

مجیع. [ م َ ] (ع اِ) نوعی از طعام که به شیر و خرما ترتیب دهند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). خرما که با شیر آغشته گردد. (از اقرب الموارد). || شیر که بر سر خرما نوشند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

مجیع. [ م ُ ] (ع ص ) گرسنه دارنده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به اجاعة شود.

کلمات دیگر: