گیاه خورد. [ خوَرْ / خُرْ ] ( اِ مرکب ) گیاه خور. مرتع. چراگاه. گیاخوار.گیاه خور : که در راه شهر گیاه خورد بزرگ بود که ساحت بسیار داشت. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 455 ).
