مدرسه مروی

مدرسۀ مَروی
این بنا را حاج محمدحسین خان فخرالدوله، والی مرو در زمان فتحعلی شاه قاجار، در تهران ساخت و از این رو به «مدرسۀ فخریه» نیز معروف است. پس از درگذشتِ خان مروی در ۱۲۳۴ق، مسیح استرآبادی و حاج مددعلی مجتهد کنی، متولیان مدرسه، احداث ساختمان آن را ادامه دادند. در دورۀ پهلوی اول، دیوار حد فاصل مدرسۀ مروی و مدرسۀ سپهسالار قدیم را برداشتند و آن را به دبیرستان علوم جدید تبدیل کردند؛ پس از ۱۳۲۰ش، مجدداً مستقل شد و به علوم دینی اختصاص یافت. بنای مدرسه، صحن مستطیل شکلی در میانه دارد که چهار ایوان در میانۀ اضلاع آن، به بنا صورت چهارایوانی داده اند. سایر قسمت های حیاط را، ایوانچه ها و حجرات پشت آن ها در طرفین ایوان ها، فراگرفته اند. شبستانی پشت جبهۀ قِبلی بنا قرار گرفته است. ایوان ها طاق مقرنس، و ایوانچه ها طاق رسمی بندی دارند. پشت بغل های ایوان ها و ایوانچه های پیرامونِ حیاط، کاشی کاری شده اند. تزیینات کاشی کاری ایوانِ سمت قبله در مرمت های مختلف ازبین رفته، و امروزه فقط گوشه ای از کاشی کاری محراب باقی مانده است.