موسیقی امبینت

موسیقی اَمبینت (به انگلیسی: Ambient music) گونه ای از موسیقی برآمده از آثار هنرمندان سینث پاپ تجربی دههٔ ۱۹۷۰ میلادی مانند کرافت ورک و برایان اینو -که مبنای موسیقی اش استفاده از سینث سایزر بود- و فضای خلسه آور تکنوهای رقص دههٔ ۱۹۸۰ میلادی است. در موسیقی اَمبینت بیش از آن که به ترانه سُرایی و آهنگسازی اهمیت داده شود به عنصر «تکرار» و یک پارچگی بافت صداها توجه می شود.
سایکدلیک ترنس
داب
افکس توئین
موسیقی عصر نو
دان تمپو
دارک امبینت
موسیقی الکترونیک
فهرست سبک های موسیقی الکترونیک
آثار هنرمندان موسیقی کلاسیک/آوانگارد مانند اریک ساتی و کلود دبوسی نیز تأثیر مهمی در بسط ساختار موسیقی اَمبینت داشتند. مفهومی که ساتی از نوشتن قطعه های ساده برای تکنوازی پیانو یا اجرا توسط نوازندگان محدود در نظر داشت، همجنسی شگفت آوری با تعریف اِنو از موسیقی اَمبینت دارد: «ایجاد فضای خوشایند موسیقایی که صداها به جای این که به زور محیط را احاطه کنند، به شیوه ای دلپذیر در آن پراکنده شده اند.»
اَمبینت در سال های آغازین دههٔ ۱۹۹۰ میلادی و به لطف آثار گروه هایی مانند The Orb و هنرمندانی هم چون افکس توئین محبوبیت پیدا کرد.
واژهٔ اَمبینت اولین بار توسط برایان اِنو و پس از آن که به علت حادثه ای مجبور شد مدتی را در بستر بیماری سپری کند، برای اشاره به این سبک موسیقی استفاده شد. از میان ساخته های او آلبوم Ambient 1: Music for Airports ‏(۱۹۷۸) به ترویج موسیقی اَمبینت کمک شایانی کرد.