میراث خوار

( صفت ) آنکه از میراث اقوام متوفای خود بهره مند شود : [ ...اول مالی که او راهیچ میراث خوار نبود ...]

میراث خوار. [ خوا / خا ] ( نف مرکب ) میراث خوارنده. میراث خورنده. میراث خواره. میراث بر. ارث برنده. ارث بر. آنکه از میراث اقوام متوفای خود بهره برد. ( از یادداشت مؤلف ). آنکه بعد از متوفی مستحق وراثت او باشد. ( آنندراج ). مولی. ( ترجمان القرآن جرجانی ) : کلالة، میراث خوارجز پدر و مادر و فرزندان. ( ترجمان القرآن جرجانی ).
با تو فردا چه بماند جز دریغ
چون برد میراث خوار آنچت که هند .میراث خوار خسرو غازیست ملک را
میراث را نماند میراث خوار خوار.توانگر که میراث خواری نداشت
بر آتشکده مال خود را گذاشت.به مال غره چه باشی که یک دو روزی چند
همه نصیبه میراث خوار خواهد بود.... اول مالی که او را هیچ میراث خوار نبود. ( رساله مالیات و خراج خواجه نصیر ).
بقا را از آن است دل برقرار
که دارد بسان تو میراث خوار.- امثال :
میراث خوار بهتر از چشته خوار است . ( امثال و حکم دهخدا ).

کسی که مالی از مرده به ارث می برد، میراث خور.