میراخور

میر آخور: متصدی اصطبل، سرپرست کارکنان اصطبل که اسبهاراخدمت وتیمارمیکنند
( میر آخور ) دهی است از دهستان قزل گچیلو بخش ماه نشان شهرستان زنجان

( میرآخور ) (اِ. ) سرپرست کارکنان اصطبل .

( میرآخور ) میرآخور. [ خوَرْ / خُرْ ] ( اِ مرکب ) میرآخر. جَشّار. ( منتهی الارب ). داروغه اصطبل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( غیاث ). آخور سالار. رئیس اصطبل و مهتران. امیرآخور. ( یادداشت مؤلف ) :
هندوی میرآخورش دان آن دو صفدر کز غزا
هفت دریا را به رزم هفتخوان افشانده اند.میرآخوری تو چرخ را کار
کاه و جو از آن کشد در انبار.میرآخور دیگر و خر دیگر است
نی هر آنکو اندر آخور شد خر است.میرآخور گرچه در آخور بود
هرکه او را خر بگوید خر بود.بس که در اصطبلش آمد باخت اسب خویش را
در تلاش خدمت میرآخوری سام سوار.

---

میرآخور. [ خوَرْ / خُرْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان قزل گچیلو بخش ماه نشان شهرستان زنجان ، واقع در 9هزارگزی جنوب خاوری ماه نشان با 130 تن جمعیت. آب آن از رود قزل اوزن و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 ).

( میرآخور ) سرپرست کارکنان اسطبل که اسب ها را خدمت و تیمار می کنند، متصدی اسطبل.