دستیار دیجیتال شخصی

دستیار دیجیتالی شخصی یا دستیار رقمی شخصی(به انگلیسی: Personal Digital Assistant) (با نماد اختصاری PDA) یک دستگاه کوچک قابل حمل شخصی با سیستم عامل است. کاربرد اصلی این وسیله در مواردی است که نیاز به مزایای رایانه ی عادی در محیط هایی حس می شود که قابل حمل بودن هم نیاز است. در کنار نرم افزارهای دیگر از کاربردهای این وسیله استفاده از تقویم، برنامه ریزی اطلاعات شخصی، نوشتن یادداشت و ماشین حساب است.این دستگاه ها همچنین دارای قابلیت های بالاتر مثل قابلیت ارتباط با اینترنت، گرفتن عکس، سیستم موقعیت یاب جهانی یا جی پی اس (Global Positioning Systems) و قابلیت های یک تلفن همراه نظیر برقراری تماس تلفنی هستند.
Palm OS
Microsoft Windows Mobile (Pocket PC) به همراه Windows CE kernel
WebOS
برای نخستین بار Alan Kay دانشجوی فارغ التحصیل از دانشگاه یوتا در سال ۱۹۷۰، ایدهٔ دستگاه دیجیتال شخصی را مطرح ساخت. این ایده که Dynabook نامیده می شد رایانه ای تعاملی بسیار شبیه به یک کتاب با قابلیت های ارتباط بی سیم و صفحه نمایشی تخت را شرح می داد. نمونهٔ اولیهٔ Dynabook در سال ۱۹۷۰ و توسط مرکز تحقیقات پالو آلتو (PARC) از Xerox ساخته شد اما آن نمونهٔ اولیه هیچ گاه به بازار عرضه نشد.
در اوایل سال ۱۹۸۰ برنامه ریزی کننده های روزانه و سازمان دهی کننده هایی ایجاد شد که روز به روز بر محبوبیت آن ها افزوده می شد. در سال ۱۹۸۴ اولین نمونهٔ دیجیتالی این سازمان دهی کنندگان توسط شرکت Psion ایجاد شد که ترکیبی از تقویم، ساعت، ماشین حسابی ساده و یک پایگاه داده ی ابتدایی بود. در سال ۱۹۸۹ کاسیو سیستم سازمان دهی و زمان بندی تجاری خود را منتشر کرد(B.O.S.S.). این سیستم شامل یک صفحه کلید QWERTY و امکاناتی مانند ذخیره سازی تماس ها، قرار ملاقات ها، یادداشت ها و دیگر قابلیت های ساده بود.
جان اسکالی نخستین کسی بود که واژهٔ PDA را اختراع کرد. اولین دستیار دیجیتال شخصی که Newton MessagePad نامیده می شد در سال ۱۹۹۲ و توسط شرکت اپل ایجاد شد و در سال ۱۹۹۳ به بازار عرضه شد. از جمله ویژگی های این محصول می توان به قابلیت تشخیص دست خط، همگام سازی صفحهٔ نمایش و پشتیبانی از مادون قرمز اشاره کرد. هرچند در سال ۱۹۹۸ شرکت اپل به دلیل مقرون به صرفه نبودن قیمت تولیدی این دستگاه ها مجبور به ترک بازار آن ها شد.