تندنویسی

تندنویسی هنر نوشتن سریع می باشد و معمولاً خبرنگاران از آن استفاده می کنند.
http://portal.nlai.ir/daka/Wiki%20Pages/تندنویسی.aspx
تندنویسی . (حامص مرکب) سریع نوشتن. عمل تندنویس. یکی از مهارتهای لازم برای اشتغال منشی گری جدید داشتن هنر تندنویسی است تا آنچه بوسیلهٔ مدیران سازمان ها بیان می شود عیناً بوسیلهٔ منشی تندنویسی شود و به قسمتهای اجرایی ابلاغ گردد. رجوع به تندنویس و تند و دیگر ترکیبهای آن شود.
خط رقاع بر اثر نیاز به تندنویسی و مختصرنوشتن، در مکاتبات به کار می رفته است.

تُندنویسی (shorthand)
شیوه های کوتاه نویسی و نگارش سریع در رونوشت برداری و ثبت گفتار. چنین شیوه هایی، که با بهره گیری از نشانه هایی برگرفته از حروف الفبا اجرا می شوند، در دوران باستان ابداع شدند. ازجمله در این خصوص می توان به شیوۀ تیرو، منشی سیسرون، اشاره کرد که قرن ها به کار می رفت. در این شیوه، ابتدا از چهارهزار نشانه و بعدها ۱۳هزار نشانه استفاده می شد. از ۱۵۸۸، شیوه های جدید تندنویسی به کار گرفته شد که آغازگر آن تیموتی برایت بود که از حدود ۵۰۰ نشانه برای حروف استفاده می کرد. شیوه ای که آیزاک پیتمن در ۱۸۳۷ طرح کرد، با اصلاحاتی، هم اکنون رایج ترین شیوۀ تندنویسی در میان انگلیسی زبانان است. شیوۀ پیتمن، که مبتنی بر اشکال هندسی است، اگرچه امکان تندنویسی را با سرعت بالا فراهم می آورد، دشوار است. جان رابرت گرِگ، در ۱۸۸۸، شیوه ای ساده تر به کار گرفت که مبتنی است بر نشانه هایی مشابه خط نوشتاری معمول. این روش امروزه نیز به کار می رود. در حال حاضر، ماشین هایی نظیر استنوتایپ و استنوگراف و همچنین رایانه هایی برای تندنویسی ساخته اند که صفحۀ کلید و نرم افزارهایی مخصوص این کار دارند و در دادگاه ها و امور تجاری نیز کاربرد وسیع یافته اند.