دهن دریده

صوتی

( صفت ) ۱ - هرزه گوی یاوه گو هرزه درای . ۲ - بیحیا بی شرم .

دهن دریده. [ دَ هََ دَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که دهان وی دریده باشد :
بر پسته که شد دهن دریده
عناب ز دور لب گزیده. || کنایه است از هرزه چانه و یاوه گوی و هرزه درای و فحاش و بی شرم و بی حیا. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ). وقیح و بی شرم در گفتار. که زبانی پلید و فحاش دارد. بی شرم که هرچه خواهد گوید بی رعایت رسوم و آداب. ( یادداشت مؤلف ). آنکه با بی آزرمی عادت به دشنام و ناسزا گفتن دارد. ( امثال و حکم دهخدا ) :
از غنچه بسته لب نیاید این کار
گل بود دهن دریده هم گل گفته ست.آه دهن دریده مرا فاش کرد راز.خوش گفت در بیابان رندی دهن دریده
عارف خدا ندارد او نیست آفریده.