بلند گردیدن ٠ یا بر پشته بر آمدن ٠ با باز داشته شدن قوم در بدی ٠
انتباک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
انتباک. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بلند گردیدن. || بر پشته برآمدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || بازداشته شدن قوم در بدی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: