جمع می خواره باده گساران شرابخواران می خواران
می خوارگان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
میخوارگان. [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) ج ِ می خواره. ( ناظم الاطباء ). باده گساران. شرابخواران. می خواران :
گزیدند میخوارگان خواب خوش
پرستندگان دست کرده به کش.
فکنده بزلف اندرون تابها.
صبح نخستین نمود روی به نظارگان.
مست و لایعقل نه چون می خوارگان.
دستخوش بازی سیارگان.
که می خوارگان را برآرد ز هوش.
کند چاره کار بیچارگان.
که میخوارگان را در آن رخت سوخت.
گزیدند میخوارگان خواب خوش
پرستندگان دست کرده به کش.
فردوسی.
به می خوارگان ساقی آواز دادفکنده بزلف اندرون تابها.
منوچهری.
آمد بانگ خروس مؤذن میخوارگان صبح نخستین نمود روی به نظارگان.
منوچهری.
ناصرخسرو به راهی می گذشت مست و لایعقل نه چون می خوارگان.
ناصرخسرو.
پی سپر جرعه می خوارگان دستخوش بازی سیارگان.
نظامی.
نه دل می دهد گفتن این بنوش که می خوارگان را برآرد ز هوش.
نظامی.
میی کو به فتوای می خوارگان کند چاره کار بیچارگان.
نظامی.
ز باده چنان آتشی برفروخت که میخوارگان را در آن رخت سوخت.
نظامی.
و رجوع به میخواره و می خوار شود.کلمات دیگر: