تندایی

تِندائی (Tendai)
همتای ژاپنی مکتب چینی تی ین تائی، شاخه ای از آیین بودا، تأسیس شده به دست راهبی با نام سائیچو (۷۶۷ـ۸۸۲م)، در ۸۰۵م در ژاپن. تندائی می آموزد که هر کس در ذاتش بودایی دارد که باسلوک و انضباط اخلاقی خویش می تواند آن را از قوه به فعل درآورد. سائیچو که پس از مرگ به دِنگ یو دائیشی مشهور شد، نخستین معبدش اِنریاکو ـ جی را در ۷۸۸م بر فراز کوه هی اِئی در شمال شرق کیوتو بنا کرد و بعدها مکتب تندائی رسماً در آن جا تأسیس شد. او خواستار مشارکت فعالانۀ راهبان تندائی در حیات ملی بود. از این رو، انریاکو ـ جی رفته رفته به پایگاه قدرت آنان، با معابد و املاک فراوان، تبدیل شد. از قرن ۱۱م راهبان مسلح از کوه هی ائی به کیوتو سرازیر می شدند و از مردم اعانه می گرفتند و در سیاست مداخله می کردند. در جنگ های داخلی قرن ۱۶ سپاهیان سردار اودا نوبوناگا (۱۵۳۴ـ۱۵۸۲) معبدها را ویران کردند و راهبان را کشتند، اما پس از آن بار دیگر دیرها جایگاه پیشین خود را به دست آوردند اگرچه قدرت آن ها از بین رفت. سوترای نیلوفرمتن مقدس اصلی مکتب تندائی است. به استناد آن، هیچ چیز پایدار نیست و پوچی در نهایت وجه مشترک همه چیز است. تندائی مکتبی کاملاً التقاطی است، وجوهی سّری و باطنی هم دارد، و در ملغمۀ آیین های شینتوو بودا (ریوبو شینتو) سهیم است.
نیز ← تی ین تائی