ریالیسم جادویی

رئالیسم جادویی (magic realism)
در ادبیات قرن ۲۰، به برخورد واقع گرایانه با موقعیت تخیلی گفته می شود، مانند آثار بسیاری از نویسندگان امریکای لاتین؛ ازجمله ایزابل آلنده، خورخه لوئیس بورخس، و گابریل گارسیا مارکز. ای تی اِی هوفمانو هرمان هسهشیوۀ رئالیسم جادویی را در اروپا باب کردند. این اصطلاح در دهۀ ۱۹۲۰ برای توصیف نقاشی آلمان وضع شد. آنجلا کارترازجمله کسانی در بریتانیا است که به این شیوه می نویسد. آثار میلان کوندرا چون کتاب خنده و فراموشی نیز در زمرۀ رئالیسم جادویی قرار می گیرند. در ادبیات معاصر ایران نیز یکی از قصه های عزاداران بیل از غلامحسین ساعدی، روزگار دوزخی آقای ایاز از رضا براهنی، اهل غرق از منیرو روانی پور، و روزگار سپری شدۀ مردم سالخورده از محمود دولت آبادی جزو رئالیسم جادویی به شمار می روند.

[ویکی فقه] رئالیسم جادویی، یکی از شاخه های واقع گرایی (رئالیسم) در مکاتب ادبی است که در آن ساختارهای واقعیت دگرگون می شوند و دنیایی واقعی اما با روابط علت و معلولی خاص خود آفریده می شود. در داستان هایی که به سبک واقع گرایی جادویی نوشته شده اند، همه چیز عادی است؛ اما یک عنصر جادویی و غیر طبیعی در آن ها وجود دارد.
رئالیسم جادویی که معادل انگلیسی آن (Majic realism) می باشد، مکتبی ادبی است که در قرن اخیر مورد توجه گروهی از نویسندگان واقع شده است. برای درک بهتر این اصطلاح بهتر آن است که نخست توضیح مختصری درباره مکتب رئالیسم داده شود.رئالیسم مکتبی است که در آن آثار هنری بر مبنای واقعیت های اجتماعی آفریده می شوند و هنرمند بدون دخالت سلیقه و قضاوت های شخصی، به عنوان یک راوی آیینه ای از اجتماع خود را در قالب داستان در برابر دید مخاطب قرار می دهد. در این مکتب، تخیل جایی ندارد و تمام سعی نویسنده بر آن است که اثری کاملاً واقعی ارائه نماید.
رئالیسم جادویی
اما، نوع دیگری از رئالیسم وجود دارد که بیشتر در کشورهای جهان سوم رایج است و اصولاً به نام کشورهای آمریکای لاتین شناخته می شود، که «رئالیسم جادویی» نام دارد؛ که از یک سو با بیان حقایق و واقعیت های جامعه با مکتب رئالیسم پیوند دارد و از سوی دیگر با به کارگیری برخی عناصر، به قصه ها و داستان های عامیانه و اسطوره ای نزدیک می شود.
رئالیسم جادویی در قصه
«رئالیسم جادویی در قصه بدین معناست که همه عناصر داستان طبیعی است و تنها یک عنصر جادویی و غیر طبیعی در بافت قصه وجود دارد.»
رویارویی تمدن غرب و سنت های کشورهای جهان سوم
...