مبایعه نامه

مبایعه نامه در فقه و قانون مدنی عبارت است از بیع نامه یا قراردادی که در آن بیع واقع شده است. منظور از بیع، دادن مالی است به عوض معلوم یا به عبارتی بیع نامه قراردادی است در رابطه با خرید و فروش مالی بین خریدار و فروشنده که در مقابل دادن مال باید پول یا عوض دیگری پرداخت شود.
۱–مشخصات کامل و دقیق طرفین قرارداد با نشانی اقامتگاه آنان و همچنین احراز هویت طرفین قرارداد و صلاحیت آنان برای عقد قرارداد (مانند مالک بودن فروشنده)
۲– ذکر دقیق ثمن و بهای مورد معامله (مبیع).
۳–زمان قرارداد؛ هر قراردادی باید یک زمان معین و مشخص شده داشته باشد یعنی زمان و تاریخ انتقال سند (در صورتی که مبیع مانند خانه یا اتومبیل دارای سند قابل انتقال در دفتر اسناد رسمی باشد) و زمان قبض مبیع (تحویل مورد معامله به خریدار) در آن تصریح شده باشد.

مُبایِعه نامه
سند عادی که برای انجام خریدوفروش مال منقول یا غیرمنقول تنظیم می شود و به موجب آن طرفین توافق می کنند در تاریخ معیّن در دفتر اسناد رسمی حاضر شوند و معامله ای را، که شرعاً انجام داده اند، به طور رسمی ثبت نمایند (← قول نامه). در مبایعه نامه مشخصات مال مورد معامله، مبلغ بیعانه یا پیش پرداخت و ثمن معامله، تاریخ حضور در دفتر اسناد رسمی و سایر شرایط درج می گردد. مبایعه نامه به صورت شرط ضمن عقد تنظیم می شود و صیغۀ خریدوفروش جاری می گردد و از نظر حقوقی و شرعی به منزلۀ انجام معامله است و در صورتی که فروشنده از حضور در دفترخانه و انجام تشریفات رسمی نقل و انتقال و ثبت آن در دفتر خودداری کند، خریدار می تواند از طریق دادگاه الزام او را به حضور در دفتر اسناد رسمی و تنظیم سند رسمی درخواست کند. در صورتی که دادگاه صحت معامله را احراز کند، با دریافت الباقی ثمن، حکم به تنظیم سند رسمی صادر می کند و در صورت امتناع فروشنده از اجرای حکم، نمایندۀ دادگاه در دفتر اسناد رسمی حضور می یابد و سند رسمی انتقال را امضا می کند.