( اسم ) مونث مودع جمع : مودعات
مودعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مودعه. [ دَ ع َ ] ( ع ص ) سپرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). || کاشته شده. زراعت شده :
تو بکردی او بکردی مودعه
زان که ارض اﷲ آمد واسعه.
تو بکردی او بکردی مودعه
زان که ارض اﷲ آمد واسعه.
مولوی.
و رجوع به مودع شود.کلمات دیگر: