راه . شاراه .
مورده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( موردة ) موردة. [ م َ رِ دَ ] ( ع اِ ) راه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شاراه. ( ناظم الاطباء ). || آبخور. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). و رجوع به مورد شود. || مهلکه. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).
موردة. [ م َ رِ دَ ] (ع اِ) راه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شاراه . (ناظم الاطباء). || آبخور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و رجوع به مورد شود. || مهلکه . (اقرب الموارد) (المنجد).
کلمات دیگر: