از شاعران فارسی گوی هندوستان بود
امامی لکهنویی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
امامی لکهنویی. [ اِ ی ِ ل َ هََ ] ( اِخ ) ( خواجه امام الدین بن قاضی خان بن خواجه پادشاه خان ) از شاعران فارسی گوی هندوستان بود و در اوایل قرن سیزدهم میزیست و شاگرد میرزامحمدحسن قتیل بود. رساله ای منظوم از او باقی است که مطلعش این است :
پس از حمد خدا نعت پیمبر
ز بعد مدح شاه عدل گستر.
وی در کانپور بدست یکی از ملازمان تاج الدین حسین خان بقتل رسید. رجوع به تذکره صبح گلشن ص 36 و الذریعة قسم اول از جزء تاسع ص 93-94 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1032 و فرهنگ سخنوران شود.
امامی لکهنویی. [ اِ ی ِ ل َ هََ] ( اِخ ) از شاعران فارسی گوی هندوستان بود. رجوع به تذکره روز روشن چ هوپال شود. ( از فرهنگ سخنوران ).
پس از حمد خدا نعت پیمبر
ز بعد مدح شاه عدل گستر.
وی در کانپور بدست یکی از ملازمان تاج الدین حسین خان بقتل رسید. رجوع به تذکره صبح گلشن ص 36 و الذریعة قسم اول از جزء تاسع ص 93-94 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1032 و فرهنگ سخنوران شود.
امامی لکهنویی. [ اِ ی ِ ل َ هََ] ( اِخ ) از شاعران فارسی گوی هندوستان بود. رجوع به تذکره روز روشن چ هوپال شود. ( از فرهنگ سخنوران ).
امامی لکهنویی . [ اِ ی ِ ل َ هََ ] (اِخ ) (خواجه امام الدین بن قاضی خان بن خواجه پادشاه خان ) از شاعران فارسی گوی هندوستان بود و در اوایل قرن سیزدهم میزیست و شاگرد میرزامحمدحسن قتیل بود. رساله ای منظوم از او باقی است که مطلعش این است :
پس از حمد خدا نعت پیمبر
ز بعد مدح شاه عدل گستر.
وی در کانپور بدست یکی از ملازمان تاج الدین حسین خان بقتل رسید. رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن ص 36 و الذریعة قسم اول از جزء تاسع ص 93-94 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1032 و فرهنگ سخنوران شود.
امامی لکهنویی . [ اِ ی ِ ل َ هََ] (اِخ ) از شاعران فارسی گوی هندوستان بود. رجوع به تذکره ٔ روز روشن چ هوپال شود. (از فرهنگ سخنوران ).
کلمات دیگر: