زواره

زوارِه شهری در حاشیهٔ جنوبی دشت کویر ایران از توابع شهرستان اردستان است. این شهر در مختصات جغرافیایی ۳۳ درجه و۲۶ دقیقه شمالی و ۵۶درجه و۵۲ دقیقه شرقی و در فاصلهٔ ۱۰ کیلومتری شهر اردستان (در شمال شرقی شهرستان اردستان) در مجاورت کویر مرکزی ایران واقع شده است.
کویر مرکزی زواره(تل شیطان و کویر دق سرخ)
یخچال
مناره مسجد بنکویه
حسینه کوچک
حسینیه بزرگ
گنبد سبز
بازار
مسجد جامع
هشت بهشت
موزه مردم شناسی
قلعه سنگ بست
خانه های چهار صفه ای خاص شهر زواره
زواره از شهر های کهن ایران است که پیشینه آن به قبل از اسلام باز میگردد و میتوان گفت که از بقایای #هفت_شهر_لیلاز می باشد. نام آن برگرفته از نام برادر رستم،زواره،گرفته شده است. در آن بناهای تاریخی همچون منار در مسجد امام حسن مجتبی (مسجد پامنار)، قلعهٔ سنگ بست و مسجد جامع چهار ایوانی (قدیمی ترین مسجد چهار ایوانی کشور با بیش از۷۰۰ سال قدمت) وجود دارد. بخش مرکزی زواره ساختاری گلی دارد و دارای معماری ایرانی اصیل است در کنار امامزاده یحیی زواره هنر معماری چون: بازار، حسینه های سرپوشیده و سرباز بزرگ، مدرسه علمیه، آب انبار (زورخانه)، مسجد کُرسی، حمام و با اندک قدمی فراتر از آن بازارچه، مسجد جامع، حسینیه های سرباز و سرپوشیده کوچک و بزرگ و بنای تاریخی عمارت هشت بهشت و بقعه سید بهاءالدین حیدر، خانه های چهار صفه ای، مسجد نیکویه، یخچال، برج و باروهای به یادگار مانده از دوران گذشته به چشم می خورد.
وجود نخستین مسجد چهار ایوانی ایران در زواره که بنا به کتیبه هایش در دوره سلجوقیان ساخته شده، نشان می دهد در قرون بعد از ظهور اسلام، منطقه ای پراهمیت بوده است. از مشاهیر این شهر می توان به سیدحسن مدرس اشاره نمود.
ملکه سابق ایران، فرح دیبا در سفری به شهرهای حاشیه کویر ایران در سال ۱۳۵۵، در پایان سفر خویش با استقبال مردم زواره، از این شهر و بناهای تاریخی این شهر دیدن کرد.

زَوارِه
در شاهنامۀ فردوسی، پسر زال و برادر رستم. در نبردهای رستم اغلب یاور او بود. پس از مرگ سیاوش وقتی راهنمای زواره او را به نخجیر سیاوش برد، از دیدن آن چنان افسرده شد که سوگند یاد کرد رستم را به گرفتن انتقام خون سیاوش برانگیزد. زواره در رهایی بیژن همراه رستم بود. او در نبرد رستم و اسفندیار، نوش آذر فرزند اسفندیار را کشت؛ که رستم از کار او در خشم شد. زواره به هنگام کشته شدن رستم نیز به همراه برادر بود. او به یکی از چاه هایی که شَغاد کنده بود افتاد و جان سپرد. فرامرز او را به اتفاقِ رستم از چاه برآورد و به خاک سپرد. بَلعَمی، بهمن را کشندۀ رستم و زَوارِه می داند.