تابیدن، تاب آوردن، طاقت آوردن
( مصدر ) تاب آوردن تحمل کردن .
( مصدر ) تاب آوردن تحمل کردن .
تاویدن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(دَ ) (مص ل . ) تاب آوردن ، تحمل کردن .
لغت نامه دهخدا
تاویدن. [ دَ ] ( مص ) مبدل تابیدن. ( فرهنگ نظام ). تابیدن. ( ناظم الاطباء ) ( لسان العجم شعوری ج 1 ص 286 ). درخشیدن. ( ناظم الاطباء ). || پیچیدن. || گرم کردن. ( ناظم الاطباء ) ( لسان العجم شعوری ایضاً ). || عصبانی شدن. برافروختن. ( لسان العجم شعوری ایضاً ). || عصبانی کردن و آتش خشم کسی را برافروختن. ( لسان العجم شعوری ایضاً ). || گردیدن. || ستردن. ( ناظم الاطباء ). || تاب آوردن. تحمل کردن :
گرنه بدبختمی مرا که فکند
به یکی جاف جاف زودغرس
او مرا پیش شیر بپسندد
من نتاوم بر او نشسته مگس.
عدوی تو تن است ای دل حذر کن
نتاوی با کس ار با او نتاوستی.
اگر طریق یقین خواهی و سبیل صواب
سر از متابعت مصطفی و آل متاو.
گرنه بدبختمی مرا که فکند
به یکی جاف جاف زودغرس
او مرا پیش شیر بپسندد
من نتاوم بر او نشسته مگس.
رودکی.
|| مقاومت کردن. برآمدن. ایستادگی کردن : عدوی تو تن است ای دل حذر کن
نتاوی با کس ار با او نتاوستی.
ناصرخسرو.
|| تافتن. پیچیدن. منحرف شدن : اگر طریق یقین خواهی و سبیل صواب
سر از متابعت مصطفی و آل متاو.
شیخ آزری.
فرهنگ عمید
= تابیدن٣: او مرا پیش شیر بپسندد / من نتاوم بر او نشسته مگس (رودکی: ۵۰۳ ).
پیشنهاد کاربران
To endure. To stomach. تاویدن. تحمل کردن.
کلمات دیگر: