(نَ دِ ) (ص فا. ) ۱ - دور کننده . ۲ - ترساننده .
تاراننده
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
تاراننده. [ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف ) نعت فاعلی از تاراندن. پراکننده. فراری سازنده. ازهم پاشنده. رجوع به تاراندن شود.
فرهنگ عمید
۱. پراکنده کننده.
۲. دورکننده.
۲. دورکننده.
کلمات دیگر: