حبال

حبال . [ ح ِ ] (اِخ ) ابن سلمةبن خویلد، برادرزاده ٔ طلحةبن خویلد است . (منتهی الارب ).

حبال . [ ح َ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز در 33هزارگزی جنوب باختری اهواز و چهارهزارگزی باختر راه آهن اهواز - خرمشهر. دشت . گرمسیر. سکنه 75 تن شیعه ٔ فارس و عرب . آب آن از چاه ، محصول آنجا غلات . کار مردم کشت و گله داری . راه آن در تابستان اتومبیل رو است . این آبادی در دو محل واقع و بنام حبال یکم و حبال دوم معروف است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

حبال . [ ح َ ] (اِخ ) نام یکی از روستاهای وادی موسی از حبال سراة واقع در نزدیکی کرک شام . (معجم البلدان ).

حبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابراهیم . حافظ و امام محدث بزرگ مصر، مکنی به ابواسحاق بن سعیدبن عبداﷲ نعمانی بالموالاة. مولد او بسال 391 هَ . ق . و از عبدالغنی بن سعید و ابن نظیف روایت دارد. و ابوبکربن عبدالباقی از او روایت کند. و ابن ناصر حافظ از او اجازه ٔ روایت داشت . و بسال 482 درگذشته است . رجوع به حسن المحاضرة ج 1 ص 162 و ابراهیم بن سعید در همین لغت نامه شود.

حبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابواسحاق . (منتهی الارب ). محدث مصر و حافظها فی زمن الفاطمیین . (تاج العروس ). رجوع به حبال ابراهیم شود.

حبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابوالخیر محمد افندی . او راست : برنامج المکتبة الخالدیة العمومیة المؤسسة فی القدس سنة 1318 هَ . ق . مشتمل بر معرفی هزارواندی کتاب ، برخی مطبوع و برخی مخطوط و در القدس بسال 1900 م . بچاپ رسیده است . (معجم المطبوعات ).

حبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) عبدالقادربن عمر بغدادی .دانشمندی گرانمایه در ادب و تاریخ . ادب فارسی و ترکی نیکو و متقن داشت . او در بغداد بسال 1030 هَ . ق .1620/ م . بزاد و نشو و نما کرد و به مسافرتها پرداخت و به مصر و دمشق و ادرنة رفت و در قاهرة بسال 1093 هَ . ق .1682/ م . وفات یافت . کتابخانه ای معتبر داشت ، ومشهورترین تألیفات او است : «خزانةالأدب » که در چهار جلد چاپ شده ، و آن شرحیست بر شواهد شرح کافیه ٔ استرابادی . و نیز او راست «شرح شواهد شافیة» و «حاشیه بر شرح قصیده ٔ بانت سعاد» تألیف ابن هشام . و «شرح شواهد شرح تحفةالوردیة» در نحو، که مخطوط است و به طبعنرسیده . (زرکلی ص 535 از خلاصةالاثر ج 2 ص 454 و 541).

حبال . [ ح َب ْ با ] (ع ص ) رسن گر. رسن تاب . (مهذب الاسماء). هو الذی یفتل الحبال و یبیعها. (تاج العروس ). رسن باف . (دهار). ج ، حَبّالون . || سمعانی گوید: هذه النسبة الی الحبل و قیله .

حبال . [ ح ِ ] (اِخ ) ابن رُفَیدة. تابعی است . (منتهی الارب ). معروف به حبال بن ابی حبال و مکنی به ابوماجد. بستی گوید: فیه نظر. ابن حبان او رااز ثقات شمرده و ابواسحاق سبیعی از وی روایت کند.

حبال . [ ح ِ ] (اِخ ) ابن طلیحه بن خویلد. پدرش ادعای نبوت کرد. ابن درید گوید: روزی طلیحه به یاران خود که تشنه شده بودند گفت : ارکبوا حبالاً، و اضربوا امثالاً، تجدوا بلالاً؛ یعنی بدنبال راه حبال (نام فرزندش ) برویدآب خواهید یافت ، پس چنان کردند و آب یافتند و این سبب قوت ایمان ایشان به طلیحة شد. (الاصابة ج 2 ص 57).

مولوی .

ناصرخسرو.

حبال . [ ح ُ ] (ع اِ) پُری . امتلاء. (منتهی الارب ).

حَبْل#NAME?