لوسیوس تارکوینیوس پریسکوس یا لوکیوس تارکینیوس، که تارکین پیرتر یا تارکین سالمند یا تارکین آی نیز نامیده می شود، پنجمین پادشاه رم بود که از ۶۱۶ پیش از میلاد تا ۵۷۹ پیش از میلاد سلطنت کرد. همسر او، تاناکویل یا همان ملکه تاناکیل معروف بود.
بر طبق نوشته لیوی، لوسیوس تارکوینیوس از اهالی اتروسک و شهر تارکوینی بود. لیوی ادعا می کند که نام اصلی و اتروسکی او، لوسومو یا لوکومو بود. اما از آنجا که کلمه اتروسکی لوکومو که به زبان اتروسکی لاوچومه خوانده می شود، کلمه ایست که برای «پادشاه» به کار می رود، امثال پریسکوس بر این باور هستند که نام وی و عنوان او، در سنت های رسمی با یکدیگر اشتباه گرفته شده اند. لوسیوس پس از اینکه تمامی ثروت و دارایی پدرش را به ارث برد، تلاش خویش برای به دست آوردن مناصب رسمی سیاسی را آغاز کرد. با وجود نارضایتی شدیدی که وی از فرصت های پیش روی خویش در اتروریا داشت (و همینطور به خاطر تعصبش علیه بیگانگان)، او به خاطر پیشنهاد همسرش تاناکویل، و همراه با او به رم مهاجرت نمود.
لوسیوس در تارکوئینئی از به دست آوردن هرگونه منصب سیاسی منع شده بود، چرا که قومیت پدرش، دماراتوس کورنتی، به یکی از شهرهای یونانی نشین به اسم کورنت بازمی گشت. افسانه ای وجود دارد که بر اساس آن، لوسیوس در بدو ورود خود به رم، در حالیکه بر ارابه ای سوار بود، ناگهان عقابی سررسید و در یک چشم به هم زدن کلاهخود او را از سرش برگرفت، و به سرعت به مسافتی دور از دسترس پرواز کرد، اما اندکی بعد، این عقاب دوباره به همانجا بازگشت و کلاه لوسیوس را مجدداً بر سرش نهاد. تاناکویل، همسر او، که در پیشگویی مهارت داشت، این امر را به عنوان فالی نیک که از عظمت آینده لوسیوس خبر می داد، تفسیر نمود. در رم او با نشان دادن حسن نیت خویش، موفق به جلب اعتماد و احترام پادشاه وقت، یعنی آنکوس مارکیوس گردید، طوریکه پادشاه توجه زیاد و ویژه ای نسبت به تارکوینیوس مبذول نمود و حتی یکی از پسران خود را برای محافظت از تارکوینیوس منصوب نمود.
بر طبق روایات در حدود سال ۶۵۵ قبل از میلاد، بازرگان توانگری به نام دماراتوس، که از کورنت تبعید شده بود، در تارکوینی سکنی گزید و زنی اتروسکی را به همسری انتخاب کرد. حاصل این ازدواج لوکیوس تارکینیوس بود، که به رم مهاجرت کرد و در آنجا مقام و منزلتی به هم زد و پس از مرگ آنکوس، یا تخت شاهی را غصب کرد یا به احتمال بیشتر، بر اثر ائتلاف خانواده های اتروسکی در روم، به شاهی گزیده شد.
بر طبق نوشته لیوی، لوسیوس تارکوینیوس از اهالی اتروسک و شهر تارکوینی بود. لیوی ادعا می کند که نام اصلی و اتروسکی او، لوسومو یا لوکومو بود. اما از آنجا که کلمه اتروسکی لوکومو که به زبان اتروسکی لاوچومه خوانده می شود، کلمه ایست که برای «پادشاه» به کار می رود، امثال پریسکوس بر این باور هستند که نام وی و عنوان او، در سنت های رسمی با یکدیگر اشتباه گرفته شده اند. لوسیوس پس از اینکه تمامی ثروت و دارایی پدرش را به ارث برد، تلاش خویش برای به دست آوردن مناصب رسمی سیاسی را آغاز کرد. با وجود نارضایتی شدیدی که وی از فرصت های پیش روی خویش در اتروریا داشت (و همینطور به خاطر تعصبش علیه بیگانگان)، او به خاطر پیشنهاد همسرش تاناکویل، و همراه با او به رم مهاجرت نمود.
لوسیوس در تارکوئینئی از به دست آوردن هرگونه منصب سیاسی منع شده بود، چرا که قومیت پدرش، دماراتوس کورنتی، به یکی از شهرهای یونانی نشین به اسم کورنت بازمی گشت. افسانه ای وجود دارد که بر اساس آن، لوسیوس در بدو ورود خود به رم، در حالیکه بر ارابه ای سوار بود، ناگهان عقابی سررسید و در یک چشم به هم زدن کلاهخود او را از سرش برگرفت، و به سرعت به مسافتی دور از دسترس پرواز کرد، اما اندکی بعد، این عقاب دوباره به همانجا بازگشت و کلاه لوسیوس را مجدداً بر سرش نهاد. تاناکویل، همسر او، که در پیشگویی مهارت داشت، این امر را به عنوان فالی نیک که از عظمت آینده لوسیوس خبر می داد، تفسیر نمود. در رم او با نشان دادن حسن نیت خویش، موفق به جلب اعتماد و احترام پادشاه وقت، یعنی آنکوس مارکیوس گردید، طوریکه پادشاه توجه زیاد و ویژه ای نسبت به تارکوینیوس مبذول نمود و حتی یکی از پسران خود را برای محافظت از تارکوینیوس منصوب نمود.
بر طبق روایات در حدود سال ۶۵۵ قبل از میلاد، بازرگان توانگری به نام دماراتوس، که از کورنت تبعید شده بود، در تارکوینی سکنی گزید و زنی اتروسکی را به همسری انتخاب کرد. حاصل این ازدواج لوکیوس تارکینیوس بود، که به رم مهاجرت کرد و در آنجا مقام و منزلتی به هم زد و پس از مرگ آنکوس، یا تخت شاهی را غصب کرد یا به احتمال بیشتر، بر اثر ائتلاف خانواده های اتروسکی در روم، به شاهی گزیده شد.