سرطان لوزالمعده

سرطان لوزالمعده یا سرطان پانکراس (به انگلیسی: Pancreatic cancer) زمانی رخ می دهد که سلول های درون غدهٔ لوزالمعده که پشت معده قرار دارد، به صورت خارج از کنترلی شروع به تکثیر می کنند و یک توده تشکیل می دهند. این سلول های سرطانی توانایی حمله به دیگر بخش های بدن را دارند. چند نوع سرطان پانکراس وجود دارد. رایج ترین نوع که آدنوکارسینوم پانکراس نام دارد، %۸۵ موارد را شامل می شود. این آدنوکارسینوم از بخشی از پانکراس شروع می کنند که مسئول ساخت آنزیم های گوارشی است. یک تا دو مورد از میان صد مورد سرطان پانکراس تومورهای اعصاب و غدد هستند که از سلول های تولیدکنندهٔ هورمون پانکراس به وجود می آیند. در کل، میزان تهاجمی بودن این تومورها کمتر است. علائم و نشانگان رایج ترین نوع سرطان پانکراس شامل این موارد است: زردی پوست، درد شکم یا درد کمر، کاهش وزن بدون دلیل، کم رنگی مدفوع، ادرار تیره و بی اشتهایی. معمولاً در مراحل اولیهٔ بیمارِی، نشانگانی وجود ندارد و نشانگانی که شاخص بیماری هستند و به اندازه ای خاص هستند که بتوانند ما را به سرطان پانکراس مشکوک کنند، معمولاً زمانی بروز پیدا می کنند که بیماری به مرحلهٔ پیشرفتهٔ خود رسیده است. تا زمانی که سرطان پانکراس تشخیص داده شود، معمولاً بیماری به نقاط دیگر بدن نیز گسترش یافته است.
سرطان پانکراس به ندرت در سنین پایین تر از ۴۰ سالگی رخ می دهد و بیش از نیمی از موارد آدروکارسینوم پانکراس افراد بالای ۷۰ سال هستند. عوامل خطر سرطان پانکراس شامل این موارد می شوند: استعمال دخانیات، مرض چاقی، دیابت و شرایط ژنتیکی خاص و نادر. حدود %۲۵ درصد موارد این بیماری به خاطر سیگار کشیدن است و ۵–۱۰٪ ناشی از ژن های به ارث رسیده هستند. سرطان پانکراس معمولاً به کمک ترکیبی از این روش ها تشخیص داده می شود: تصویربرداری پزشکی مانند فراصوت یا توموگرافی کامپیوتری، آزمایش خون، و آزمایش نمونه های بافت. این بیماری به چند مرحله تقسیم می شود، از مرحلهٔ اولیه (مرحلهٔ تا مرحلهٔ آخر (مرحلهٔ ۵). غربالگری جمعیت عمومی مؤثر تشخیص داده نشده است.
برای پیش گیری از سرطان پانکراس، حفظ وزنی سالم و محدود کردن مصرف گوشت قرمز یا گوشت فرآوری شده پیشنهاد می شود. احتمال ابتلای افراد سیگاری، در صورت ترک کاهش می یابد و پس از ۲۰ سال احتمال ابتلای آن ها با بقیهٔ افراد برابر می شود. روش های درمانی سرطان پانکراس شامل این موارد هستند: پرتو درمانی، شیمی درمانی، مراقبت تسکینی، یا ترکیبی از این موارد. گزینه های درمانی تا حدودی به مرحله ی سرطانبستگی دارد. جراحی تنها راه درمانی است که می تواند بیماری را معالجه کند؛ اما ممکن است برای بهبود کیفیت زندگی نیز به کار رود، بدون این که احتمال درمان وجود داشته باشد. مدیریت درد و داروهای بهبود گوارش نیز بعضاً لازم هستند. همچنین، مراقبت تسکینی برای همهٔ موارد مبتلا به این بیماری توصیه می شود، حتی برای کسانی که تحت مراقبت با هدف درمان هستند.
در سال ۲۰۱۲، انواع سرطان پانکراس هفتمین عامل مرگ ناشی از سرطان بودند که در سطح جهان به مرگ ۳۳۰،۰۰۰ نفر در آن سال منجر شدند. در ایالات متحده، سرطان پانکراس چهارمین عامل مرگ ناشی از سرطان است. این بیماری بیشتر در کشورهای توسعه یافته رخ می دهد و این کشورها در سال ۲۰۱۲ شاهد ۷۰ درصد از موارد جدید این بیماری بوده اند. آدنوکارسینوم پانکراس نوعاً پیش آگهی بسیار ضعیفی دارد. در واقع پس از تشخیص، ۲۵٪ افراد یک سال زنده می مانند و ۵٪ نیز به مدت ۵ سال. اگر سرطان زود تشخیص داده شود، میزان بقای پنج ساله تا حدود ۲۰٪ افزایش می یابد. سرطان های اعصاب و غدد نتیجهٔ بهتری دارند و پس از دوره های پنج ساله حدود ۶۵٪ افراد زنده می مانند.