سرعت فیلم

سرعت فیلم یا ایزو عددی است که جهت اندازه گیری حساسیت فیلم عکاسی یا حسگرهای الکترونیکی استفاده می شود. در دوربین آنالوگ هرچه حساسیت فیلم بیش تر باشد نیاز به نور کمتری خواهد بود ولی کیفیت عکس ها نیز کاهش پیدا می کند. در دوربین دیجیتال، حساسیت دوربین، مقدار تقویت خروجی حسگر را تعیین می کند. هرچه خروجی بیشتر تقویت شود، نیاز به نور کمتر خواهد بود ولی افزایش تقویت، باعث افزایش نویز و در نتیجه کاهش کیفیت می شود. فیلم هایی که حساسیت کمی به نور دارند نیاز به زمان نوردهی بیشتری دارند و فیلم های حساسیت پایین نامیده می شوند. عکس این فیلم ها، فیلم هایی هستند که حساسیت بیشتری به نور دارند. با این فیلم ها برای گرفتن عکسی مشابه با فیلم های حساسیت پایین زمان نوردهی کمتری لازم است. حساسیت فیلم بر اساس دو استاندارد دی آی ان و ای اس ای سنجیده می شود.تصاویر زیر توسط یک دوربین دیجیتال با حساسیت های ۱۰۰ و ۱۶۰۰ تحت شرایط نوری یکسان گرفته شده اند. فقط حساسیت و زمان نوردهی متفاوت هستند. حساسیت فیلم: ۱۰۰، زمان نوردهی: یک سیصد و پنجاهم ثانیه حساسیت فیلم: ۱۶۰۰، زمان نوردهی: یک چهارهزارم ثانیه مقایسه ای بین دو پرونده: برشی از هر دو عکس در حالت بزرگنمایی صد در صد. عکس بالا با حساسیت ۱۰۰ گرفته شده و عکس پایین با حساسیت ۱۶۰۰.
معمولاً از فیلم های حساسیت بالا برای عکس برداری از اشیا متحرک و در محیط هایی با نور کم استفاده می شود. کیفیت عکسی که با فیلم حساسیت پایین گرفته می شود بهتر است. به تفاوت دو عکس پایین توجه کنید:
مقایسه ای بین دو پرونده: برشی از هر دو عکس در حالت بزرگنمایی صد در صد. عکس بالا با حساسیت ۱۰۰ گرفته شده و عکس پایین با حساسیت ۱۶۰۰.
سرعت فیلم در فیلم سیاه و سفید از نسبت چگالی نور با دامنه آن به وجود می آید.