دستگاه تنفس

وظیفه دستگاه تنفس (به انگلیسی: Respiratory System) تأمین اکسیژن برای سلول های بدن و دفع دی اکسید کربن (گاز کربنیک) حاصل از متابولیسم است. تمام حیوانات پرسلولی به نوعی دستگاه تنفس دارند که در جاندران ساکن آب محل تبادل گازها را آبشش و در پستانداران و پرندگان شش می نامند. در جانورانی مانند کرم خاکی تنفس از نوع تنفس پوستی و در حشرات دستگاه تنفس از نوع تنفس نایی است. در این مقاله فقط به بررسی دستگاه تنفس انسان که مشابه اغلب پستانداران است می پردازیم.
شرایط انسدادی (مانند بیماری مزمن انسدادی ریه، برونشیت، آسم)
شرایط بازدارندگی و محدودکننده (مانند افیوژن مایع جنب، سارکوئیدوز، فیبروز)
بیماری های شریانی وریدی (مانند ادم ریه، آمبولی ریه)
بیماری های عفونی، زیست محیطی و غیره (مانند سینه پهلو، سل، آزبستوز، آلودگی هوا)
اعضای این دستگاه عبارتند از: بینی، حنجره، نای (تراشه)، ریه ها.
بینی: بینی خارجی از استخوانها و غضروف ها تشکیل شده است. حفره های بینی از مخاط و عروق خونی پوشیده شده اند که هوا را قبل از رسیدن به ریه ها گرم و مرطوب می کنند و با کمک موها و مژک ها گرد و غبار آن را می گیرند.
حنجره: حنجره که در جلوی گردن قرار گرفته (در موازات سومین تا ششمین مهره گردنی) هم راهی برای عبور هوا است و هم صدا را تولید می کند. ساختمان حنجره از چندین غضروف و عضله تشکیل شده است.