(غَ نْ ) (اِ. ) سرخاب .
غنجار
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
غنجار. [ غ َ ] ( اِ ) سرخی باشد که زنان در روی مالند و آن راگلگونه خوانند. ( فرهنگ اسدی ). سرخی باشد که زنان درروی نهند. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ). بمعنی غازه ، و آن سرخیی باشد که زنان بجهت زیبایی بر روی خود مالند. ( برهان قاطع ) ( از جهانگیری ). گلگونه. ( فرهنگ رشیدی ) ( غیاث اللغات ) ( برهان قاطع ) ( فرهنگ اوبهی ) ( فرهنگ اسدی ). گلاگونه. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ اوبهی ). غنجاره. غنجر. غنجره. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( فرهنگ رشیدی ). سرخاب. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
لاله به غنجار برکشید همه روی
از حسد خوید برکشید سر از خوید .
کسائی ( از فرهنگ اسدی ) ( صحاح الفرس ) ( فرهنگ رشیدی ).
ز خون رخ به غنجار بندود خور
ز گرد اندر آورد چادر بسر.
بخون لشکر او داد خاک را غنجار.
غنجار. [ غ ُ ] ( اِخ ) عیسی بن موسی تیمی بخاری. ملقب به غنجار. ( منتهی الارب ). نرشخی در تاریخ بخارا گوید: دیگر ( از قضاة بخارا ) عیسی بن موسی التیمی المعروف به غنجار بود که رحمه اﷲ، او را قضا دادند قبول نکرد. ( تاریخ بخارای نرشخی ص 3 ). در اللباب فی تهذیب الانساب آمده : غنجار لقب عیسی بن موسی تیمی ( تیم قریش ) و مولای آنان و مکنی به ابواحمد بود و این لقب را بسبب سرخی گونه هایش به وی دادند. او عالم و فاضل و صدوق بود. اصل او از بخاراست و به عراق و حجاز و شام و مصر سفر کرد. از مالک و ثوری و ابن عیینه و لیث و دیگران روایت کرد، و ابن مبارک و آدم بن ابی ایاس و محمدبن سلام البیکندی و دیگران از وی روایت دارند. او به سال 185 هَ. ق. درگذشت.
غنجار. [ غ ُ ]( اِخ ) محمدبن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری. ملقب به غنجار صاحب تاریخ بخارا. ( منتهی الارب ). و عبدالملک سباری بن عبدالرحمن راوی این تاریخ [تاریخ بخارا] است.( منتهی الارب ذیل سبر ). در کتاب اللباب فی تهذیب الانساب آمده : محمدبن ابی بکربن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری معروف به غنجار صاحب تاریخ بخارا. او از ابوصالح خیام و محمدبن محمدبن صابر بخاری و دیگران حدیث شنید، و سیدابوبکر محمدبن علی بن حیدة الجعفری و ابوالمظفر هنادبن ابراهیم نسفی و دیگران از وی روایت دارند. وی به سال 412 هَ. ق. درگذشت - انتهی. ( ج 2 ص 179 ).
لاله به غنجار برکشید همه روی
از حسد خوید برکشید سر از خوید .
کسائی ( از فرهنگ اسدی ) ( صحاح الفرس ) ( فرهنگ رشیدی ).
ز خون رخ به غنجار بندود خور
ز گرد اندر آورد چادر بسر.
( گرشاسب نامه از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
دو دختر و دو زنش را فروکشید از پیل بخون لشکر او داد خاک را غنجار.
فرخی ( از فرهنگ جهانگیری ) ( آنندراج ).
|| ناز و غمزه را نیز گویند. ( برهان قاطع ). ناز و غمزه و کرشمه. ( ناظم الاطباء ).غنجار. [ غ ُ ] ( اِخ ) عیسی بن موسی تیمی بخاری. ملقب به غنجار. ( منتهی الارب ). نرشخی در تاریخ بخارا گوید: دیگر ( از قضاة بخارا ) عیسی بن موسی التیمی المعروف به غنجار بود که رحمه اﷲ، او را قضا دادند قبول نکرد. ( تاریخ بخارای نرشخی ص 3 ). در اللباب فی تهذیب الانساب آمده : غنجار لقب عیسی بن موسی تیمی ( تیم قریش ) و مولای آنان و مکنی به ابواحمد بود و این لقب را بسبب سرخی گونه هایش به وی دادند. او عالم و فاضل و صدوق بود. اصل او از بخاراست و به عراق و حجاز و شام و مصر سفر کرد. از مالک و ثوری و ابن عیینه و لیث و دیگران روایت کرد، و ابن مبارک و آدم بن ابی ایاس و محمدبن سلام البیکندی و دیگران از وی روایت دارند. او به سال 185 هَ. ق. درگذشت.
غنجار. [ غ ُ ]( اِخ ) محمدبن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری. ملقب به غنجار صاحب تاریخ بخارا. ( منتهی الارب ). و عبدالملک سباری بن عبدالرحمن راوی این تاریخ [تاریخ بخارا] است.( منتهی الارب ذیل سبر ). در کتاب اللباب فی تهذیب الانساب آمده : محمدبن ابی بکربن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری معروف به غنجار صاحب تاریخ بخارا. او از ابوصالح خیام و محمدبن محمدبن صابر بخاری و دیگران حدیث شنید، و سیدابوبکر محمدبن علی بن حیدة الجعفری و ابوالمظفر هنادبن ابراهیم نسفی و دیگران از وی روایت دارند. وی به سال 412 هَ. ق. درگذشت - انتهی. ( ج 2 ص 179 ).
غنجار. [ غ َ ] (اِ) سرخی باشد که زنان در روی مالند و آن راگلگونه خوانند. (فرهنگ اسدی ). سرخی باشد که زنان درروی نهند. (فرهنگ اسدی نخجوانی ). بمعنی غازه ، و آن سرخیی باشد که زنان بجهت زیبایی بر روی خود مالند. (برهان قاطع) (از جهانگیری ). گلگونه . (فرهنگ رشیدی ) (غیاث اللغات ) (برهان قاطع) (فرهنگ اوبهی ) (فرهنگ اسدی ). گلاگونه . (برهان قاطع) (فرهنگ اوبهی ). غنجاره . غنجر. غنجره . (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا) (فرهنگ رشیدی ). سرخاب . (انجمن آرا) (آنندراج ) :
لاله به غنجار برکشید همه روی
از حسد خوید برکشید سر از خوید .
کسائی (از فرهنگ اسدی ) (صحاح الفرس ) (فرهنگ رشیدی ).
ز خون رخ به غنجار بندود خور
ز گرد اندر آورد چادر بسر.
دو دختر و دو زنش را فروکشید از پیل
بخون لشکر او داد خاک را غنجار.
|| ناز و غمزه را نیز گویند. (برهان قاطع). ناز و غمزه و کرشمه . (ناظم الاطباء).
لاله به غنجار برکشید همه روی
از حسد خوید برکشید سر از خوید .
کسائی (از فرهنگ اسدی ) (صحاح الفرس ) (فرهنگ رشیدی ).
ز خون رخ به غنجار بندود خور
ز گرد اندر آورد چادر بسر.
(گرشاسب نامه از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
دو دختر و دو زنش را فروکشید از پیل
بخون لشکر او داد خاک را غنجار.
فرخی (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ).
|| ناز و غمزه را نیز گویند. (برهان قاطع). ناز و غمزه و کرشمه . (ناظم الاطباء).
غنجار. [ غ ُ ] (اِخ ) عیسی بن موسی تیمی بخاری . ملقب به غنجار. (منتهی الارب ). نرشخی در تاریخ بخارا گوید: دیگر (از قضاة بخارا) عیسی بن موسی التیمی المعروف به غنجار بود که رحمه اﷲ، او را قضا دادند قبول نکرد. (تاریخ بخارای نرشخی ص 3). در اللباب فی تهذیب الانساب آمده : غنجار لقب عیسی بن موسی تیمی (تیم قریش ) و مولای آنان و مکنی به ابواحمد بود و این لقب را بسبب سرخی گونه هایش به وی دادند. او عالم و فاضل و صدوق بود. اصل او از بخاراست و به عراق و حجاز و شام و مصر سفر کرد. از مالک و ثوری و ابن عیینه و لیث و دیگران روایت کرد، و ابن مبارک و آدم بن ابی ایاس و محمدبن سلام البیکندی و دیگران از وی روایت دارند. او به سال 185 هَ . ق . درگذشت .
غنجار. [ غ ُ ](اِخ ) محمدبن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری . ملقب به غنجار صاحب تاریخ بخارا. (منتهی الارب ). و عبدالملک سباری بن عبدالرحمن راوی این تاریخ [تاریخ بخارا] است .(منتهی الارب ذیل سبر). در کتاب اللباب فی تهذیب الانساب آمده : محمدبن ابی بکربن احمدبن محمدبن سلیمان بخاری معروف به غنجار صاحب تاریخ بخارا. او از ابوصالح خیام و محمدبن محمدبن صابر بخاری و دیگران حدیث شنید، و سیدابوبکر محمدبن علی بن حیدة الجعفری و ابوالمظفر هنادبن ابراهیم نسفی و دیگران از وی روایت دارند. وی به سال 412 هَ . ق . درگذشت - انتهی . (ج 2 ص 179).
فرهنگ عمید
= غنج۲
غنج۲#NAME?
کلمات دیگر: