عثار

لغزیدن وافتادن، بسردر آمدن، لغزش
۱ - ( مصدر ) لغزیدن و سقوط کردن بسر در آمدن . ۲ - ( اسم ) لغزش .
شکوخیدن ناخوش آیند

(عِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) لغزیدن و افتادن . ۲ - (اِمص . ) لغزش .

عثار. [ ع َ ] ( ع اِ ) جای هلاک و بدی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

---

عثار. [ ع ِ ] ( ع اِمص ) بدی. ( اقرب الموارد ). || ( ص ) ناخوش آیند. ( اقرب الموارد ). || ( مص ) شکوخیدن. بسردرافتادن. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) :
ماه چون شد بدر آمد بی عثار
شاه پیلان شب به سوی چشمه سار.هر که آخربین تر از مسعودوار
نَبْوَدَش هر دم بره رفتن عثار.هر قدم من از سر بینش نهم
از عثار و اوفتادن وارهم.|| به روی درافتادن و خوار گردیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

لغزیدن و افتادن، به سر درآمدن.