صبح دوم

( ~ ِ دُ وُ ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) صبح صادق که یک ساعت و نیم پیش از طلوع خورشید است .

صبح دوم. [ ص ُ ح ِ دُ وُ / دُوْ وُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) صبح صادق. صبح راستین. صبح آخرین :
آنکه چون صبح دوم گر دم زند در علم و دین
چون دم آخر نیابی در همه گیتیش یار.شاه چو صبح دوم هست جهانگیر ازآنک
هم دل بوالقاسم است هم جگر بوتراب.چو صبح دوم سر برافلاک زد
شفق شیشه باده بر خاک زد.آخر عهد شب است اول صبح ای ندیم
صبح دوم بایدت سر ز گریبان برآر.پنبه از گوش برون کن که بناگوش سپید
دم صبحی است که صبح دوم آن کفن است.رجوع به صبح راست شود.